Er staat me weer een hele vervelende periode te wachten. Ik moet 10 dagen werken op Terschelling. En dan niet zomaar werken. Nee. Meneertje Manuel moet elke dag van half 3 tot 4 een optreden verzorgen in Café de Vijfpoort. Daarna krijg ik warm eten. Een koud biertje. Ik kom de hele week allemaal oude vrienden tegen. En daar moet dan ook weer op gedronken worden. Ik kan dus pas om 3 uur ’s nachts naar bed. En dan moet ik er om kwart over 12 ’s middags al weer uit. Wat heb ik toch een verschrikkelijk leven. Ik kom weleens beginnende artiesten tegen die me om advies vragen. Nou. Dat advies kan ik ze geven: “Begin er niet aan! Het is om te beginnen een enorme aanslag op de gezondheid. Ik denk ook dat het daarom is dat de meeste terroristen mij en mijn grote mond volslagen negeren. Ik kan de aanslag op mijn leven heel goed zelf plegen. Verder ben je zowat de hele dag alleen maar aan het lanterfanten. Daar hebben alle artiesten last van. We hebben het idee dat het iedere dag alleen maar draait om dat anderhalve uur. We zingen alleen nog maar dat we leven. Je kan ook nooit meer normaal naar een optreden van iemand anders kijken. De magie is er vanaf op het moment dat je ziet dat ze dezelfde trucs gebruiken als alle andere artiesten. En dan iedere keer dat gejuich, dat gelach, dat ovationele slotapplaus. Je wordt daar als uitvoerend kunstenaar op een bepaald moment alleen nog maar bloedchagrijnig van. “ En dan maar hopen dat zo’n beginnend artiest er niet aan gaat beginnen. Er zijn namelijk al veel te veel artiesten. En daarvan worden de meesten voornamelijk uitgemolken. Ik las dat onze Eerste Kamerleden gezamenlijk 462 actieve bijbanen bestieren. Dat u weet waar de boeren zittten. Meneertje Manuel zit in 2 muziekgroepjes. Ik bedoel maar. Het vak van artiest is een enorme tragedie. Zeker. Je wint een paar prijzen. Vrienden voor het leven. Het opperste geluk van een mooi liedje En nog een paar van die dingen. De vrouw van je dromen. En daar ook nog een dochter mee. Maar ken uw artiesten. Het is nooit genoeg. Een jongen bij mij in de klas noemde dat ooit Rob Druppers op een Gloeiende Plaat. Ik moest daar destijds heel hard om lachen. Nu weet ik. Artiesten zijn verknipt. En dat willen we graag zo houden.