Categorie: Uncategorized

We snappen dat het een beetje pesterig over komt, u mag ons zelfs beschuldigen van een zekere mate van ongevoeligheid, maar ergens is het toch ook gewoon donders grappig? Dat we na eeuwen vertragen, traineren en halsstarrig weigeren eindelijk over de brug komen met excuses aan de Surinamers voor de negativiteit die altijd een beetje rondom de slavernij gehangen heeft en dat we dan voor het maken van die excuses onze eigen Surinamer daar op af willen sturen? Dat vinden wij humor. Tuurlijk. Dat is Nederlandse humor. Niet iedereen snapt dat. Dat heeft te maken met cultuur, geloofsovertuiging en opleidingsniveau. En natuurlijk hoeft onze Surinamer dat hele stuk niet met de boot. Dat zou ongepast zijn. Hij gaat wat ons betreft ook zonder de oorspronkelijke kettingen op pad waarbij slechts sporadisch en prudent gebruik zal worden gemaakt van de zweep en dan ook nog alleen maar buiten beeld. Om toch ook even een signaaltje af te geven. Dat we er van geleerd hebben. We hebben voor die zweep ook al een sponsor gevonden. Easy Toys. Want het moet allemaal natuurlijk wel een beetje betaalbaar blijven. Zo vinden we dat we ook qua herstelbetalingen nu al een duidelijk prijsplafond af moeten spreken. Dat die hele slavernij na eeuwen niet plotseling verliesgevend blijkt te zijn. Dat zou het hele oorspronkelijke ondernemingsplan ondermijnen. Hahaha! En laat dit voor alles en iedereen volslagen helder zijn. Wij zijn natuurlijk niet de Surinamers in dit verhaal.  

Over die herstelbetalingen hebben we ook nagedacht. Nou ja. Daar hebben we natuurlijk niet zelf over nagedacht. Daarmee zouden we toch de suggestie wekken van enige mate van betrokkenheid en een zogenaamd verantwoordelijkheidsgevoel. Daar lopen we gaarne met een grote boog om heen. Daar hebben we een werkgroep voor opgericht. Want het geld groeit ons natuurlijk niet op de rug. En jazeker. Die werkgroep zal daar vorstelijk voor beloond worden. Dat kan nu eenmaal niet anders. Dat hebben we zo afgesproken in de commissie Van Verenigde Vestzak Tot Vrijzinnige Broekzak. Dat zijn nu eenmaal hele andere ruggen. Dat zijn onze eigen ruggen.

Of we hiermee een signaal af willen geven? Dat zou ik wel denken ja. Zo zullen de Indianen, de Pygmeeën en de Eskimo’s echt nog eventjes geduld moeten betrachten. Naar verwachting zal het nog zeker 450 jaar duren voordat deze minderheden tot het hart van de Nederlandse bestuurscultuur zijn doorgedrongen en de kans dat er dan nog een zelfstandig Nederlands Koninkrijk zal bestaan om ook deze slachtoffers schadeloos te stellen wordt door ons zo goed als miniem geacht. Misschien dat we ze tegen die tijd allemaal een dildo cadeau kunnen doen. Even overleggen met de hoofdsponsor. Al zou het ook zo kunnen zijn dat we tegen die tijd zelf erkend gaan worden als slachtoffers omdat het tenslotte de Hollanders zijn geweest die eeuwenlang met al die onverwerkte uitermate negatieve schuldgevoelens hebben rond moeten lopen. En dat we Suriname dan terug gaan krijgen. Met excuses. Oprechte excuses.

Kijk. Daar zag ik ze liggen. De gegevens. Midden op straat. Ik dacht eerst dat iemand zijn complete boekhouding verloren was. Dat het uit de broekzak of het vestje van een filiaalhouder van de Jumbo was gevallen. Maar nee. Dit waren andere gegevens. Intiemere gegevens. Open en bloot lagen ze. Midden op straat. En die kon ik natuurlijk niet laten liggen. Daar had wel iemand over kunnen struikelen. En dat moeten we niet willen. Zeker niet in dit land. Er is al zoveel onrust.

Eenmaal thuis bleek het om hele bijzondere gegevens te gaan. Gegevens over de leden. Over het lid van de leden. Over hun voorkeuren. Politieke voorkeuren. Seksuele voorkeuren. Veel foto’s ook. Van blote mevrouwen.Van blote meneren. Van bloot kleinvee. Gegevens om de schouders bij op te halen. Gegevens om met de oren te klapperen. Gegevens om U tegen te zeggen. Gegevens om een beetje misselijk van te worden. Gegevens die je meteen zou moeten doorsturen naar het Internationaal Strafhof in Den Haag. En ik weet het. Het was niet verstandig. Maar ik heb dus al die gegevens in de bek gekeken. En nu ben ik dus een kolossale traumatische ervaring rijker. Een korte samenvatting.

Van de bijna 93 duizend leden hebben 2358 personen last van een vergrote prostaat. Dit zijn bijna allemaal mannen. Er zijn 987 foto’s gevonden waarop individuele leden poseren in een uniform van de Waffen SS. In sommige gevallen kan hier ook sprake zijn van een seksuele afwijking. Of allebei. Bijna de helft van alle personen heeft het telefoonnummer van dezelfde Marokkaan in hun contactlijst staan. Dat blijkt na vluchtig onderzoek de plaatselijke cokedealer te zijn. Vijf procent van de leden heeft een abonnement op de Donald Duck. De rest leest niet.  

86 duizend leden volgen op dit moment via de LOI een spoedcursus Russisch. Bijna 7 duizend leden volgen op dit moment via de LOI een spoedcursus salsadansen. 1 lid volgt op dit moment via de LOI een spoedcursus Spiernaakt Voor Lul Blijven Liggen Aan De Rand Van Een Zwembad. Ook is er 1 lid besneden. En er is 1 lid dat geroyeerd dreigt te worden. Dat is waarschijnlijk hetzelfde lid.

Uit de gelekte gegevens blijken 1389 personen van het vrouwelijk geslacht. Deze zijn bijna allemaal werkzaam in de seksindustrie of schurken daar enigszins tegenaan.

1 vrouwspersoon combineert dit met het presenteren van een televisieprogramma. Van al deze vrouwen zijn een aantal maten bekend. Ook blijkt dat 99, 99 procent van de leden tot het blanke ras gerekend mag worden. Er stroomt slechts bij 1 enkel lid een piepklein beetje Afrikaans bloed in de aderen maar dat lijkt vooralsnog geen enkel probleem. Al moet deze persoon natuurlijk wel blijven opletten. Net als al die anderen die nog geen lid zijn.

Tot slot. Alle leden hebben last van hetzelfde gevoel voor humor. Alle leden kunnen dondersgoed uitdelen en absoluut niet incasseren. En alle leden verwarren rabiaat racisme met superieure satire. Maar ja. Dat is een open achterdeurtje.

Om de gezelligheid weer terug te krijgen in onze oh zo geplaagde Nederlandse samenleving heb ik hier een aantal Voorstellen ter Verhoging der Feestvreugde. Mathijs van Nieuwkerk krijgt een baantje als verkeersregelaar in Staphorst. Hoeft niet in Pietenpak. Moet wel met pruilmondje. Gezellig! Iets buiten datzelfde Staphorst krijgt Sylvana Simons een paar bunder grond om haar eigen plantage uit de grond te stampen waar ze met behulp van een paar jeugdige, streng gereformeerde tot slaaf gemaakten van die handige diepvriesschotels gaat verbouwen. Ze draagt dan alleen een paar halfhoge laarzen van Geert-Wilders-Leer en ik zou daar ook graag een zweepje bij zien. Gezellig!

Op de Afsluitdijk bouwen we een monument voor Vader Abraham. In de geest van Claes Oldenburg zal er een 450 meter hoge Waterkraan worden gebouwd die omhoog gehouden word door 7 reusachtige Smurfen met allemaal een klein, gesloten café op de rug. Het verkeer wordt omgeleid via Harderwijk. Om ook andere muziekliefhebbers een groot plezier te doen zouden we er voor kunnen kiezen om André Hazes Jr. in de sokkel van dit monument te metselen. Optioneel.

We gaan het woord ‘stikstof’ vervangen door het woord ‘voorbinddildo’. Dit zal de voorbinddildo-crisis absoluut niet gaan oplossen maar het klinkt nu al een heel stuk gezelliger. En dat is ook wat waard. André van Duin gaat in zijn eentje De Wereld Draait Door presenteren. Hierin zal ook de glorieuze cavia race zijn comeback maken. Dit keer zal er gestreden worden tussen Gideon van Meijeren, Marga Bult en Caroline van der Plas. Geen echte cavia’s!

Om in het reine te komen met de rest van de dierenwereld zal op 10 december aanstaande door een vooraanstaande Homo Sapiens een oprecht Mea Culpa worden uitgesproken aan de bewoners van het Zee Aquarium in West Terschelling. Misschien is dat te combineren met een haringparty. Een uitje! Gezellig!

Ieder weekend geven we 25 duizend automobilisten de opdracht tot verplicht links rijden. Dit om zo snel mogelijk tot een significante vermindering van het aantal voorbinddildo’s te komen. U mag in de weekenden ook met de tractor op weg. Graag zelfs! Het liefst natuurlijk op een landingsbaan op Schiphol, maar pas dan wel op voor fietsers.

We pakken Gordon zijn paspoort af.

Mocht het Nederlands elftal wereldkampioen worden dan zullen we de Amsterdamse grachten gaan dempen met zes en een half duizend arbeidsmigranten. Wel allemaal met een stel prachtige, voluptueuze neptieten. Dit gaan we dan proberen uit te leggen als eerbetoon. Tijdens de glorieuze rondvaart zullen er elders in het land meerdere plofkraken plaats vinden. Want dat gaat natuurlijk gewoon door.

Er komt een onmiddellijk verbod op concentratiekampen. Dit omdat heel veel Nederlanders concentratiekampen associëren met ongezelligheid. En dat moeten we niet willen in dit land. Pretparken mogen nog wel.

We verpatsen Limburg aan het CDA. Wel met de verplichting dat ze daar met al hun overgebleven leden gaan wonen en dat we dan nooit meer iets van ze zullen horen. Heel graag een hek! Trump vragen? Gezellig!

Als de groei van de wereldbevolking zich doorzet in het huidige, alles verwoestende tempo en als we er daarnaast ook nog eens bij lange na niet in slagen om het dramatische stijgen der zeespiegel een halt toe te roepen, dan wonen er medio 2050 zo’n twaalf miljoen mensen in de gemeente Tubbergen. Dat is aan de drukke kant. Mijn voorstel is om alvast te anticiperen op deze noodsituatie en fluks te beginnen met het uitbreiden van Landhotel

’t Elshuys en het huidige aantal van 28 kamers en 74 bedden aanzienlijk te verhogen. Ik heb met een bevriende aannemer c.q. cabaretier uit deze prachtige gemeente gesproken en volgens ons moet het mogelijk zijn om op de huidige locatie te komen tot 345.789 kamers met in totaal zo’n 989.676 stapelbedden en we hebben ook al een offerte laten maken door een Poolse stukadoor die ter inzage ligt op een bierviltje achter de bar in de feestzaal van Partycentrum Morshuis in Albergen en dat gaat ons de kop niet kosten. Mocht de uitbreiding van het huidige Landhotel ’t Elshuys doorgaan dan kan het overigens zijn dat u voor een bezoek aan Partycentrum Morshuis een flink stuk de grens over moet. Want het gaat nogal een groot gebouw worden.

Zoals het er nu naar uit zal niet alleen Albergen in zijn geheel verplaatst moeten worden naar de omgeving van het Teutoburger Woud, ook Fleringen, Reutum, Weerselo en Tubbergen zelf moeten tussen de honderd en de twaalfhonderd kilometer naar het oosten opschuiven. Als troost ligt heel Twente dan wel aan zee. Leuk!

Aan de plaatselijke gebruiken en gewoontes zal weinig veranderen. Die verhuizen mee en blijven licht katholiek, overweldigend eenkennig en zwaar aan de drank. Ook de spreektaal zal niet veranderen. Die blijft Duits. Bij deze willen we de plaatselijke jeugd alvast geruststellen. De Geheime Zenders mogen mee. Zolang ze maar geheim blijven. Hou er wel rekening mee dat jullie dan in Duitsland wonen en dat ze daar graag naar Schlagermuziek luisteren. De platen van Charles Mingus, Radiohead, Billie Eilish, John Coltrane en Frank Zappa kunnen dus naar de kringloop. Jammer!

Ook de Zuipketen mogen mee. Al zou u ook de plaatselijke cultuur kunnen omarmen en net als de Duitsers zelf zoveel mogelijk in de buitenlucht kunnen gaan drinken. Graaf dan met een aantal Alte Kameraden een paar schitterende loopgraven en proost op Adolf.

Op Vladimir. Op het leven. Dat vinden ze leuk. Aanpassen!

In totaal zullen er op Twents grondgebied 7 hotels worden gebouwd. Dan is het vol. Die zullen straks vanaf de maan te zien zijn. De Provincie Gelderland bestaat dan uit 1 kolossale varkensflat. Die zal straks vanaf Mars te zien zijn. Limburg is dan gereserveerd voor het laatste beetje natuur en zal worden omgedoopt tot Mega Park Johan Vollenbroek. Drenthe, Groningen en een stukje Friesland zijn voor de Mocro Maffia. Want ja. Zonder drugs gaat het nu eenmaal niet. En de rest staat onder water.

Het gaat hier allemaal hartstikke overzichtelijk worden.

Prachtig initiatief van de heer Johan Kleine Poerik uit Enter-Oost. De heer Johan Kleine Poerik uit Enter wil graag de krokodil terug in de Regge. Uit eigen onderzoek is namelijk gebleken dat de Regge ooit de natuurlijke leefomgeving is geweest voor de krokodil. Al hebben we het dan niet over de krokodil zelf maar over een hele verre voorouder, de Teleocrater rhadinus. En het is ook niet zo dat we hier praten over het feit dat de krokodil hier eergisteren of vorige week nog aan het poedelen was in de Regge. Het beestje liep hier zo’n 245 miljoen jaar geleden rond en ja, dan heb je de oorspronkelijkheid toch echt aan je kont hangen.

Het idee is om te beginnen met 4 krokodillen, drie mannetjes en een vrouwtje. Deze beestjes zullen aanstaande zaterdag in optocht vanuit het centrum van Enter naar de Regge worden begeleid door vrolijk gezang en wellustige dans. Geen Zwarte Pieten. Ik zeg het er maar even bij. Er zijn een aantal Entersen van conservatieve snit die van de gelegenheid gebruik willen maken en de optocht willen opluisteren met 456 Zwarte Pieten, maar dat gaan we dus niet doen. Mensen die wel op komen draven in Zwarte Piet kostuum moeten er dan ook ernstig  rekening mee houden dat ze op hun kop in de Regge worden geflikkerd. Eventueel verlies van ledematen op eigen rekening!

Vanuit de Enterse samenleving hebben ons inmiddels de eerste verontruste signalen bereikt en namens de heer Johan Kleine Poerik wil ik duidelijk maken dat we die signalen aan het monitoren zijn.  Zo is het nog helemaal niet gezegd dat de 27 schapen die de heer Arnold Groot Dengerink is kwijtgeraakt sinds de zogenaamde Proefopstelling ook maar iets te maken zouden hebben met deze vier krokodillen. Wel heeft Shoarmazaak Jeruzalem uit het nabije Rijssen sinds een week de broodjes en schotels blijvend in prijs verlaagd. Misschien dat we daar eerst onderzoek naar zouden kunnen doen in plaats van altijd maar meteen weer naar de krokodillen te wijzen.

Ook zijn we begonnen met het verstevigen van Kinderdagverblijf Enter Zandman aan de  rand van schaatsvijver de Lee. We zijn inmiddels klaar met het graven van een tankgracht, er komen wachttorens met zoeklichten en middelzware wapens en een paar bevriende Oekraïners hebben toegezegd regelmatig te komen patrouilleren. Waarvoor hulde!

Wel willen we de bevolking van Enter op het hart drukken om hun hond alleen nog maar uit te laten in Gronau. Safety first!

Omdat we de natuurlijke leefomgeving van de krokodillen zo goed mogelijk na willen bootsen zullen er binnenkort ook nog 2 olifanten, een giraffe, een halve gnoe en drie vetgemeste struisvogels worden ingevlogen. Daardoor zal het traditionele Kerstcircus in Enschede dit jaar helaas geen doorgang kunnen vinden. Om zoveel mogelijk toeristen naar Enter te lokken zal er een gelikte promotiecampagne op worden getuigd en de plaatselijke VVV verwacht vooral heel veel van het idee om krokodillenleren klompen te gaan verkopen. Ik ben heel  benieuwd. Succes in ieder geval !

Of ik nog naar het WK voetbal ga kijken? Zeker wel! Maar ik ga dan wel op zoveel mogelijk manieren uitdrukking proberen te geven aan mijn solidariteit met het uitermate ook wel schandalig en bijkans honds en misdadig slecht behandelde internationale proletariaat dat voor de zoveelste keer in de geschiedenis der mensheid slechts als kapot getrokken behang functioneerde in een misselijk makende protserig gedecoreerde etalage van de mondiale sport- en marketingelite. Of zoiets. Zo zal ik me bij ieder doelpunt van Oranje van een bouwsteiger laten vallen.

Dat doelpunt moet dan wel worden gemaakt door Rob Rensenbrink. Of door een familielid van Rob Rensenbrink. Of door iemand die schuimbekkend van woede de redactie van deze krant weet te vertellen dat Rob Rensenbrink dus al op 24 januari 2020 is overleden en dat het dus voor de zoveelste keer is dat ‘den van Maaneveld’ de boel dus creatief aan het bedonderen is en dat hij dus graag een adres wil zodat hij me dus zelf van die bouwsteiger kan flikkeren. Dus.

Ook ga ik alle wedstrijden bekijken met de airconditioning uit. Die ik overigens niet heb. Nee. Ik heb geen airconditioning. Maar ja. Ik heb ook geen voetbalstadion. Dat streep ik tegen elkaar weg. Om zoveel mogelijk de onmenselijke omstandigheden na te bootsen waarin onze Oranje Leeuwen in die apocalyptische hel van Qatar hun sportieve prestaties ..moeten leveren bekijk ik alle wedstrijden in thermisch ondergoed. Ook als er verlengd moet worden. Natuurlijk allemaal onder deskundige begeleiding van een uitgebreid medisch team van specialisten. Ik ben een kunstenaar. Geen arbeider. Hahaha!

Als het Nederlands elftal op het WK een wedstrijd wint dan maak ik een redelijk bedrag over naar iemand in Oekraïne. Waarom Oekraïne? In de eerste plaats natuurlijk omdat ze in Qatar zelf zwemmen in het geld. En in de tweede plaats ook. En in de derde plaats omdat zeker in Oekraïne de bouwvakkers het op dit moment ook niet makkelijk hebben. Dat vergeten de mensen weleens. En dat moeten we niet willen in dit land. Dat de mensen de dingen vergeten. En dan kom ik dus om de hoek zeilen. Met deze woorden. Woorden die ik dan in de goeie volgorde zet. Opdat wij nooit vergeten.

Om de plaatselijke autoriteiten een beetje te jennen zullen alle blessures behandeld worden door een team van Artsen Zonder Grenzen. Natuurlijk met de nodige toeters en bellen. Denk dan aan bloederige amputaties op de rand van het zestienmetergebied en vele aftandse ambulances die met loeiende sirenes het veld op komen rijden en op weg naar zo’n geblesseerde speler alleen maar nog meer slachtoffers zullen maken om zo op schitterende en hartverscheurende wijze de gangbare modus operandi van de internationale hulpverlening te imiteren.   

Om ook alle zo goed als verongelukte en zwaar gehandicapte bouwvakkers te steunen zal ik tijdens alle wedstrijden in de 72^ste minuut aan mijn vader denken. Ik doe dat door ludiek op een dwarslaesiefluit te blazen. Daarna ga ik douchen. Heel kort.

Om te protesteren tegen de onmenselijke toestanden in de internationale porno-industrie heeft Meneertje Manuel zich afgelopen woensdag laten vastlijmen aan een actrice die bekend staat om haar hele soepele gewrichten. Tenminste. Het was de bedoeling dat Meneertje Manuel zich afgelopen woensdag vast zou laten lijmen aan een actrice die bekend staat om haar hele soepele gewrichten, maar zoals het wel vaker gaat in de internationale porno-industrie zat er nogal wat ruimte tussen idee en uitvoering. Mijn medestrijder die me aan die smakelijke mevrouw vast had moeten lijmen schoot nogal uit met de tube en zo komt het dat ik sinds afgelopen woensdag niet alleen rondloop met die mevrouw op mijn rug maar ook nog eens 7 mannelijke hoofdrolspelers met me mee sjouw.

Die waren daar voor de opname van de film Sneeuwtitje en de Zeverende Dwergen. Een ensemblestuk. En ik kan me nog herinneren dat ik de set op ben gelopen, tussen die enorme berg vlees ben gesprongen, hoe er vervolgens met heel veel lijm werd gespoten ( hoop ik..) waarna de regisseur ‘Actie!’ riep en ik alleen nog maar kon denken: ‘kut…’

Meneertje Manuel had al vrij snel in de gaten dat de protestactie niet in goed aarde viel. Zeker nadat er ook nog een pan met erwtensoep over het gezelschap werd gegooid kon je zeggen dat de stemming inmiddels een cinematisch dieptepunt bereikt had. Natuurlijk. Het was zeker in het begin ontzettend prettig dat die stemming flink in elkaar was gezakt. Zo was ik in ieder geval, voor heel even, verlost van die meer dan stevige erectie die me in mijn oor prikte en kon ik een flesje water pakken om die rubbersmaak uit mijn mond te spoelen. Omdat de acteurs en die ene actrice echter al een tijdje zaten te denken om een overstap te maken naar het theater en ook al vrij snel in de gaten hadden dat ik deze week met mijn try-outs zou gaan beginnen zaten we afgelopen vrijdagavond met maar liefst 9 man op het hoofdpodium van het Beaufort in Markelo. En daarmee was meteen de algemene kritiek op mijn nieuwe voorstelling verklaard, de mensen vonden het nogal een rommelige indruk maken. Wel heel knap dat ik me tijdens de liedjes liet begeleiden door maar liefst 4 gitaren maar dat effect werd dan weer volledig teniet gedaan doordat veertien bungelende teelballen nogal de aandacht van het verhaal af wisten te leiden. En daar was geen stok tussen te krijgen. Met geen enkele mogelijkheid.

Natuurlijk zitten er ook voordelen aan deze protestactie. Zo is mijn voorstelling in het hele land verplaatst naar de grote zalen. Ook heb ik met de firma Easy Toys als eerste cabaretier ooit een hoofdsponsor binnen gehengeld die in ieder geval de explosief gestegen cateringkosten op zich gaat nemen. En ja. Ik heb wat meer aanspraak. Maar alles bij elkaar heeft Meneertje Manuel zijn lesje wel geleerd. De volgende keer laat ik me vastlijmen aan de dvd van die film.     

We gaan beginnen! De B.V. Manuel staat weer eens in de startblokken. Om daar volgende week als de spreekwoordelijke speer uit te schieten. Als de bliksem. Als de brandweer. Als een klein jongetje dat zijn lieve moedertje zijn allereerste aanval van sputterpoep wil laten zien. ‘Kijk mama! Zonder handen!’  We mogen weer. Over ’s Heeren Wegen. Met het hele fucking circus! De 7 trailers. De bus met het showballet. De bus met de kleding van het showballet. De bus met de familieleden van de kleding van het showballet. De 3 Rijnaken met het decor. Het Antonov vrachtvliegtuig met de muziekinstrumenten en het 45 koppen tellende orkest dat daarvoor een wereldtournee met André Rieu heeft afgezegd. Toppers!

Heerlijk om iedereen weer terug te zien. De hoofdtechnicus. Zijn 24 assistenten. Zijn chauffeur. Zijn masseuses. Alle 11. De meisjes van de grime. De meisjes van de kostuums. De meisjes van het veters strikken. De meisjes die we onderweg hebben opgepikt en die nu de trailers staan te poetsen. Heerlijke hardwerkende meisjes uit Polen. De kok is er weer bij. Heerlijke hardwerkende kok uit Japan. En natuurlijk de tuinman. We gaan nooit het land in zonder onze eigen tuinman. Zo belangrijk om in de pauze van de voorstelling even door je eigen boomgaard te kunnen wandelen. Rust pakken!

We beginnen de tournee in Markelo. Heerlijk! Het machtig merakels mooie Markelo! Prachtige herinneringen aan Markelo. Het beste publiek van het Westelijk Halfrond! Erudiet ook. En heel erg van het meezingen. Echt. Je hoeft in Markelo je gitaar maar om te hangen en ze beginnen al mee te zingen. Weleens meegemaakt dat ik de gitaar per ongeluk in de kleedkamer al om hing. Ze braken de zaal af! Drie uur voor aanvang! Fantastisch!

We spelen in het Beauforthuis. In de Grote Zaal. Prachtige locatie. Beetje aan de rand van het splinternieuwe centrum van Markelo. Schitterend centrum. Soort van Napels. Maar dan met wat minder ‘oalen pröttel’. Opgeruimder. De Grote Zaal van het Beauforthuis in Markelo bevindt zich op de bovenste verdieping. Best spannend hoe dat gaat met de 4 olifanten. Hopen dat die met de lift durven. Anders maar zonder. Doen we alleen de leeuwen. En de reptielen. Als die tenminste niet te druk zijn met regeren.

Meneertje Manuel gaat een nieuwe show spelen. De Zieke Geest. Zo heet ie. De Zieke Geest. Een knipoogje. Naar Baudet. Naar Poetin. Naar Trump. En naar mezelf. Tuurlijk. Zeker naar mezelf. Ik ben de Koning van de Zelfspot. Kan ook niet anders. Ben bijna 60. Het is bijna afgelopen. Deze tour voelt als kloppen aan de deur van de herfst. De Herfst van Mijn Carrière. Het begint nu echt overzichtelijk te worden. Met een beetje geluk speel ik nog een jaar of 7 en dan is het einde oefening. Afbouwen. Hopelijk iets met een mild ziektebeeld om lekker dramatisch afscheid te nemen van alles en iedereen. Nu al zin in! Maar goed. Eerst Markelo. En dan pas het sterven.

‘Zeker. Ik erken de behoefte. We willen allemaal antwoorden. Op vragen. Op terecht opgeworpen vragen. Moeilijke vragen. Soms. Lastige vragen. Vaak. Vragen waarvan je zegt: “Ja. Dat zijn hele goede vragen.” Terecht ook. Dat die vragen gesteld worden. Daar zijn het vragen voor. En ik snap dat we die vragen beantwoord willen zien. Juist omdat ze gesteld worden. Gestelde vragen zijn zonder uitzondering vragen die schreeuwen om een antwoord. En ik ben niet doof voor dat geschreeuw. Zeker niet. Ik wil die vragen ook graag beantwoord zien. Het zijn vragen die leven in de samenleving. In ons land. Bij de mensen. Die van hoog tot laag. Die mensen hebben vragen. En dat die mensen daar dan een antwoord op willen hebben is een volstrekt legitieme emotie. Als ik dat tenminste een emotie mag noemen. Maar als het een emotie is dan erken ik die. Die voel ik. Die beleef ik. Als mens. Als levend wezen. Als Nederlander. Vandaar ook dat ik aan die behoefte beantwoord. Als geen ander. Het is een breed gedeelde, maatschappelijke behoefte. Ik voel die behoefte tot in het diepst van mijn vezels. Onze vezels. Onze Nederlandse vezels. Weet dat ik het voel. De behoefte. Die behoefte is er. Dat ontken ik dan ook niet. Die behoefte ligt op tafel. Ik wil daar ook niet al te makkelijk over heen stappen. Kan ook niet. Het is nogal een behoefte die hier voor ons op tafel ligt. En het is ook nog eens een hele flinke tafel. Is dit een keukentafel? Ja toch? Dit lijkt mij een keukentafel. Mooie keukentafel. Maar weet van mij dat ik weet dat het speelt. Die behoefte om nu eindelijk eens de schuldvraag te beantwoorden. Daar heeft u recht op. Het beantwoorden van die vraag hebben we te lang genegeerd. Voor ons uit geschoven. Gebagatelliseerd. Getraineerd. Wat was de vraag ook alweer? Oh ja. De schuldvraag. We moeten hier een schuldige aanwijzen. Wat ik op zich betreur. Altijd weer dat vingerwijzen. En dan die schuldige. Die eeuwige schuldige. Aan iets. Nou. Die vraag kan ik vrij eenvoudig beantwoorden. We stonden er tenslotte allemaal bij en keken er naar. We zijn allemaal schuldig. Natuurlijk niet allemaal in gelijke mate. Dat kan ook niet. Daarom stelt u hier de vragen en probeer ik iets van een antwoord te formuleren. Hoop ik. Maar ik zeg u nu al. Dat we hier met ons allen iemand gaan aanwijzen zodat we straks kunnen zeggen dat de dader het weer gedaan heeft, dat gaan we dus niet doen. Nee. Dat is me te simpel. We gaan hier niet de schuldvraag beantwoorden. We zijn nu juist bij elkaar aan de keukentafel gaan zitten om maandenlang in een enorme boog om die schuldvraag heen te drentelen. Nou dan. Was er verder nog iets?’

Aldus de 7-jarige Mark Rutte toen hem, met zijn halve gezicht nog onder de druipende chocolade, gevraagd werd of hij misschien met zijn vingertjes aan de taart had gezeten.  

Nee. Meneertje Manuel staat ook dit jaar niet op de Boerinnenkalender. Wat logisch is. Ik ben er mij geentje. Ik sta wel op de Nationale Gewassen Kalender. Maand Augustus. Daar sta ik dan. Tussen de mais. Beetje links achteraan. Niet heel erg zichtbaar. Wel ontzettend genoten van de fotoshoot. Uiterst professioneel. Soort van Anton Corbijn. Maar dan anders. Mocht bijvoorbeeld zonder erectie. Nou. Dat kan ik heel goed. Tussen de mais staan. Zonder erectie.

Naakt? Ja. Ik sta daar piemelnaakt. Heb ik geen enkele moeite mee.  Je ziet er ook niet zo heel veel van. Door al die mais. En die onderzeeboot. Had ik dat niet gezegd? Ik sta daar achter een onderzeeboot. Vond de fotograaf een schitterend idee. Je zag er weliswaar niks van. Want ja. Hele hoge mais. Maar dan toch. Je voelt hem wel.  Die onderzeeboot. Hoor je ook van alle kanten. Van de mensen. De mensen bladeren door die kalender, belanden bij de maand Augustus en denken: ‘Wat een eigenaardige foto is dit… heel onheilspellend!’

En dat is ook zo. Die onderzeeboot is heel onheilspellend. Fremdkörper. Zeker op die plek. Midden tussen de mais. Iets buiten de bebouwde kom van Lattrop. Het is ook nog eens een Russische onderzeeboot. Nucleair. Gaat een enorme dreiging van uit. Natuurlijk. Niet iedereen ervaart dezelfde mate van dreiging. De meeste mensen zien alleen die mais. Wat logisch is. Er is ook alleen maar mais in beeld. Zelfs als je heel goed kijkt. Iemand beweerde op internet dat er bijna een periscoop te zien was. En dat klopt. Er is bijna een periscoop te zien. Er is ook bijna een bergweide te zien. De Eiffeltoren. De Marianentrog. En een Iraanse dameskapsalon. Bijna.

Waarom ik daar naakt zonder erectie volstrekt onzichtbaar in een maisveld sta te poseren?

Om aandacht te vragen. Voor wie? Voor al die mensen die de komende wintermaanden niet in staat zijn om naakt en zonder erectie in een maisveld te poseren. Allereerst natuurlijk omdat de mais van het land is. Je kan op dit moment wel ergens links achteraan in je blote kont in een maisveld gaan staan om je te laten fotograferen voor de Nationale Gewassenkalender maar als je dat doet zonder diezelfde gewassen dan sla je de plank mis. Nogal. Verder zijn er natuurlijk heel veel Nederlanders die dat helemaal niet kunnen betalen. Steeds meer zelfs. Er zijn steeds meer Nederlanders. En die kunnen dat ook nog eens helemaal niet betalen. Op zich is dat naakt zonder erectie tussen de mais staan het probleem niet. Dat kost geen drol. Het is de overhead. Dat maakt het zo’n kostbare onderneming. Het vervoer. De versnaperingen. De mais zelf. De vergunningen. Wat te doen met de kinderen? De huisdieren?  De gehandicapten? De ouderen? De terminalen? Er moeten wegen worden aangelegd. Bushaltes. Treinstations. Vliegvelden. En wie kan er uit eigen zak nog een vliegveld betalen? Bijna niemand. Nou dan. Die scheefgroei. Die tweedeling. Daar vraag ik dus aandacht voor.