Categorie: Uncategorized

Een redelijk moderne hedendaagse asielzoeker met alles erop en eraan kost de samenleving zo’n 27.100 euro. Per jaar. Dat is de kale prijs. Casco. Instapmodelletje. Deze asielzoeker zal van dat bedrag te eten en te drinken krijgen, er is met een beetje geluk iets van een dak boven het hoofd geregeld plus natuurlijk wat basale gezondheidszorg gecombineerd met de traditionele gekmakende stroperige bureaucratie die zo’n vluchteling weleens terug doet verlangen naar de heerlijke ongedwongenheid van een oorlogsgebied. Die 27.100 euro verdelen we vervolgens netjes over Nederlandse bakkers, Nederlandse slagers, Nederlandse supermarkteigenaren, Nederlandse artsen, Nederlandse fietsenmakers, Nederlandse elektrohandelaren, Nederlandse tandartsen en Nederlandse ambtenaren waarna er na aftrek van al deze kosten op jaarbasis zo’n 1 euro en 24 eurocent overblijft voor de asielzoeker zelf die daar dan met wat kunst en vliegwerk de volgevreten profiteur van uit kan gaan hangen. Let wel. Dit gemiddelde bedrag zijn we kwijt aan een asielzoeker in de reguliere opvang. Asielzoekers in de noodopvang kosten het dubbele en dat dubbele bedrag verdelen we vervolgens keurig over diezelfde Nederlandse bakkers, Nederlandse slagers, Nederlandse supermarkteigenaren, Nederlandse artsen, Nederlandse fietsenmakers, Nederlandse elektrohandelaren, Nederlandse tandartsen, Nederlandse ambtenaren waarna de andere helft naar de Nederlandse vastgoedbezitters gaat. Inderdaad. De verdubbeling van het bedrag wordt voornamelijk veroorzaakt door de gestegen kosten van huisvesting en een onderzoek in opdracht van mijn natte vinger heeft uitgewezen dat dankzij deze zogenaamde noodoplossing duizenden hardwerkende Nederlandse ondernemers het miljonairschap zo goed als in hun schoot geworpen is.

Het is een industrie.

Als je honderden vluchtelingen opvangt in een leegstaand hotel ergens op het platteland ontvang je als eigenaar van dat hotel dus jaarlijks miljoenen euro’s. Deze eigenaar is dus absoluut niet gebaat bij voldoende bestaande plekken in de reguliere opvang. Wat deze hoteleigenaar dus doet is aansluiting zoeken bij een politieke partij en die politieke partij onder druk zetten om zoveel mogelijk van deze reguliere opvangplekken weg te bezuinigen waarna hij dan bij de door hem zelf veroorzaakte crisissituatie de reddende engel uit kan hangen waar hij natuurlijk wel noodgedwongen een bijpassend neo liberaal prijskaartje aan knoopt.

Het is een industrie.

Een andere rekensom leert ons dat er op dit moment minstens 50 Tweede Kamerleden aan het werk zijn die hun verkiezing enkel en alleen te danken hebben aan hardvochtige anti vluchtelingen-retoriek en daar een salaris van rond de 120.000 euro bruto voor opstrijken, knarsetandend bij elkaar geharkt door weer een andere groep hardwerkende Nederlandse belastingbetalers.   

Een industrie.

We zijn allemaal mensen. En mensen hebben de klassieke neiging om de oorzaak van hun eigen ongeluk altijd weer af te schuiven op een andere groep die niet in staat zal zijn zich tegen deze beschuldigingen te verdedigen. Omdat ze hier nog niet eens zijn. En een gewiekst politicus weet dat. Die zorgt er voor dat ook de mensen die zich op de absolute bodem van onze samenleving bevinden de mogelijkheid krijgen om eens lekker naar beneden te trappen.

En dat kost geld. Klauwen vol. Maar ja.  

Het is.

Geert Wilders is dus helemaal niet die xenofobe, door en door racistische Russische huurling die de Marokkanen in het straatbeeld wil laten vervangen door pepernoot strooiende Zwarte Poezen. Die Geert Wilders bestaat al heel lang niet meer.  Daar heeft hij zelf drie weken voor de verkiezingen afscheid van genomen. Dit is de milde variant. Gelukkig maar. De aanhangers van het eerste uur die nu al drie dagen blauwbekkend op Centraal Station Tubbergen staan te wachten om de moslims het land uit te jagen moeten we dan ook teleurstellen. Het deporteren gaat niet door. Dat mag namelijk helemaal niet. Ook niet per ongeluk.

Hij zal straks als minister president ook gewoon kransen gaan leggen. Daar verheug ik me nu al op. Wilders die op 4 mei door het hart van het knetterlinkse Amsterdam paradeert met een bos Oud Hollandsche Tulpen. En vooruit. Ook zijn 8 beveiligers leggen allemaal een blommetje. De 4^e mei moet weer een traditioneel Hollandsche Feestdag worden! Gezellig! Zoals het hoort! Blikspuit! Kaatsenballen! Verstoppertje spelen! In het Achterhuis! Alleen een krans leggen bij het monument voor de slachtoffers van de aanslag op de MH17 zal Geert aan zich voorbij moeten laten gaan. Dan zit hij namelijk in Rusland. In zijn Datsja. Of in Natasja. Dat is nog wat onduidelijk.

Dion Graus als minister van Buitenlandse Zaken zal zeker eventjes wennen zijn. Om te beginnen is zijn Engels al net zo beroerd als zijn Nederlands. Gelukkig bestaan er fatsoenlijke vertaalapps. Voorts zal hij een diplomatieke rel van jewelste gaan veroorzaken als hij tijdens zijn maidenspeech voor de VN Veiligheidsraad oproept om in Gaza per direct de totale noodhulp te spenderen aan de opvang van zwerfhonden. En Dion zal dan de stomverbaasde uit gaan hangen. Want asiel in eigen regio? Dat willen we toch allemaal! Ook zal Dion Graus regelmatig zijn ex-vrouw uitlenen aan buitenlandse diplomaten. Maar nu mag het. Want nu is hij minister.  Met volmachten.

De publieke omroep zal ook niet worden afgeschaft. Niet helemaal in ieder geval. Er blijven drie programma’s over. Waku Waku. Ongehoord Nederland. En de herhaling van een weerbericht uit 1955. Die programma’s krijgen alle drie een eigen net. Natuurlijk is dat ontzettend sneu voor die duizenden medewerkers van de publieke omroep die nu hun baan verliezen maar misschien kunnen die overstappen naar het productiebedrijfje van Jeroen Pauw. Of gaan peilen voor Maurice de Hond. Of verhuizen. Naar Gaza. Daar is plek zat.

Wat we wel gaan doen is als land excuses maken voor het beschamende feit dat we als land excuses gemaakt hebben. Dat we vervolgens ook weer excuses moeten gaan maken voor het feit dat we excuses gemaakt hebben voor het beschamende feit dat we als land excuses gemaakt hebben is even niet anders. Maar ook daar zullen we op een later tijdstip onze oprechte excuses voor gaan maken. Sorry alvast.

En verder blijft alles bij hetzelfde. Want dit is Nederland. Hier zal nooit iets veranderen. Daar zijn we veel te schijterig voor.

Dus. De mensen die beloven dat ze het dit keer helemaal anders gaan doen zijn exact dezelfde mensen die het de vorige keer helemaal verkeerd hebben gedaan. Nou. Dat schept vertrouwen! Alsof een terrorist van Hamas vanuit een tunnel roept dat ze absoluut geen gebruik maken van tunnels en mochten er toch tunnels gevonden worden dan zijn dat tunnels van de oude Hamas waar de nieuwe Hamas toch moeilijk verantwoordelijk voor kan worden gehouden. Om zich dan na de verkiezingen weer heel snel te verstoppen. In diezelfde tunnels.

Vlak voor de verkiezingen kan alles. Geert Wilders blijkt plots een hele aardige man die weliswaar nog steeds alle moslims wil deporteren maar dan wel in extreem vrolijk versierde treintjes met wapperende vlaggetjes en knuffels voor de allerkleinsten want dit is hier tenslotte Gaza niet en dat willen we graag zo houden. De VVD claimt de enige arbeiderspartij van Nederland te zijn en weet de Telegraaf zelfs zover te krijgen dat die in grote letters op de voorpagina de vraag der vragen stellen: WAS MARK RUTTE STIEKEM VAN DE SP? De voormannen van de SGP staan het ene moment te demonstreren op de stoep voor een abortuskliniek en het andere moment te applaudisseren bij het bombarderen van een Palestijnse kraamkamer en weten dat in een adembenemende spagaat allebei ook nog eens te verkopen als naastenliefde in de gelukzalige wetenschap dat ze daar dankzij het rotsvaste geloof in de enige en ware God bij het betreden van de hemelpoort geen enkele actieve herinnering meer aan zullen hebben. Ze hebben allemaal hun eigen tunnels.

Er gaat ook dit keer niks veranderen. De NSC is het CDA maar dan met andere letters. Het CDA is het CDA maar dan met dezelfde letters. De BBB is het CDA maar dan in chocoladeletters. GroenLinksPvdA is het CDA maar dan met rare letters. De VVD is het CDA maar dan zonder letters.

Alles blijft zoals het is. Kan ook niet anders. We kunnen wel iedere keer opnieuw verkiezingen organiseren maar dat is vrij zinloos in een land dat al eeuwen zo goed als hetzelfde blijft. En dat doet het. Want de mensen die een voorsprong hebben opgebouwd op de anderen zullen die voorsprong nooit uit handen geven omdat die voorsprong er nu eenmaal voor zorgt dat ze leven als godvergeten koningen in een land vol luizen. En dat doen ze. Er leven miljoenen Nederlanders in onvoorstelbare rijkdom en als u zich afvraagt waarom er nooit iets veranderd in dit land staan zij dat antwoord voor u iedere ochtend in de spiegel te schreeuwen: ‘Het gaat gewoon hartstikke goed in dit land!’

Politiek is in dit land niks dan georganiseerd eigenbelang. Boeren voor boeren. Moslims voor moslims. 50 plussers voor 50 plussers. Wit voor Wit. Rood voor Rood. Gall voor Gall. Succes is uw eigen keuze. Alle tegenslag is de schuld van de anderen. En dan het liefst van die anderen die zich zelf niet kunnen verdedigen.   

Tukkers zijn te duur. Dat zeg ik niet. Dat zegt een Zorgverzekeraar. Ik zou dat zelf nooit durven zeggen. Ik vind Tukkers ook niet te duur. Ik vind Zorgverzekeraars te duur. Maar goed. Volgens de Zorgverzekeraar leeft de Tukker veel te ongezond. Ik vind dat wel mee vallen. Volgens mij leven de Palestijnen in Gaza een stuk ongezonder. Krijgen die daar nu ook hun Zorgverzekeraar op hun dak? Dat de premie noodgedwongen een tikkeltje omhoog moet. Een piepklein tikkeltje. Van zo’n 3000 procent.

Die ongezonde levensstijl heeft overigens niks te maken met gemakzucht. Ik ken een Tukker die rookt nog als een schoorsteen. Dat is zijn goed recht. Ik zie dat als het plegen van abortus door de volwassen baby zelf. Dat roken is echter zo’n kostbare bezigheid geworden dat hij er een baantje bij heeft moeten nemen. Hij is dus inmiddels 40 uur per week extra kwijt alleen maar om door te kunnen blijven roken. En dat is gewoon ontzettend ongezond voor de mens. Overheid! Doe daar wat aan!

Niet alle Tukkers zijn overigens te duur. Het zijn vooral de arme Tukkers. Arme Tukkers zijn te duur. Die krijgen ook altijd last van juist die kwaaltjes die ze zich helemaal niet kunnen veroorloven. Maar ja. Zeg maar eens tegen een Tukker dat iets mijlenver boven zijn budget ligt. Dat een levensbedreigende ontsteking als de Hortanus Teelballus Vol Bloeiende Mossus hartstikke zeldzaam is en dat ze dat experimentele medicijn helemaal nooit kunnen betalen en dat ze in principe veel beter af zijn zonder die nare ontsteking waarbij het scrotum niet alleen met een dun laagje mos bedekt raakt maar ook nog eens vrucht gaat dragen en zo ver uit begint te rekken dat de patiënt er ‘den geheel’n dag over lijkt te struikelen’. En dat heerlijks zou dan aan zijn neus voorbij gaan? Nooit! Dat pikt de Tukker niet. Dus dan gaat hij zoeken op internet. En dan bestelt hij zo’n ontsteking. Via AliExpress. Of Amazon. Of gewoon bij de plaatselijke Welkoop.  

Gezonde Tukkers zijn trouwens ook te duur. Want die leven te lang. Veel te lang. Als je als 100-jarige Tukker met een foto in deze krant komt moet je je natuurlijk de ogen uit de kop schamen. Want daar had ook een rouwadvertentie kunnen staan. Gezondheid kost de samenleving gewoon klauwen met geld. Sterker nog. Als we per direct het roken van een pak zware shag per dag verplicht stellen en daar ook nog een drugsverslaving naar keuze bij doen plus een verplicht weekendje in een Bed en Breakfast in Gaza opdat geen enkele Tukker langer dan 5 minuten van zijn pensioen kan genieten dan hebben we niet alleen de crisis in de gezondheidszorg maar ook nog eens de woningnood en de dagelijkse files op de A35 opgelost. Maar dat moet je natuurlijk wel willen. Want dat zou betekenen dat we rekening houden met de ander. Zodat we uiteindelijk alleen nog maar  sterven uit solidariteit.

Dat rare volk met van die eigenaardige hoofddeksels in van die hele onhandige jurken op van die hele suffe slippers die al na de eerste waarschuwingsschoten alle kanten opstuiven. Dat zijn ook mensen. Net als de mannen die de waarschuwingsschoten lossen en hun vrouwen die er ’s avonds een pleister op plakken. Voetballers die sterven als zwanen en soldaten die struikelen over hun eigen protheses. Vrouwen die de politiek in willen en politici die de vrouwen in willen. Volwassen mannen die in slechts een niemendalletje van een hansopje genieten van een reep kinderchocolade. Dat zijn ook mensen. Allemaal.

Supporters van Ajax die nog geloven in het kampioenschap. Russische soldaten die denken dat ze aan het oefenen zijn. Liberalen die ervan overtuigd zijn dat armoede een keuze is. Uitkeringstrekkers die strategisch op de VVD gaan stemmen. Volwassen mannen met aambeien die in Rectum wonen. Nick en Simon Tahamata. Ed en John de Bever. Jip en Janneke Groenteman. Dat zijn ook mensen.

Seriemoordenaars die een Netflixaccount delen. Oorlogsmisdadigers die Prins Bernard nog gekend hebben. Drugsverslaafden met een panische angst voor naalden. Atheïsten die zelfs hun moeder niet meer geloven. Eunuchen met een kinderwens. Hele rijke kinderen die op hun verjaardag een boot cadeau krijgen met de vluchtelingen er nog op. Supporters van Heracles met een kaartje voor de bekerfinale. Aandeelhouders van Shell die het met hun prostaat aan de stok hebben. Dat zijn ook mensen.

Net als de moordenaar van Theo van Gogh. De moordenaar van John Lennon. De moordenaar van Pim Fortuyn. De moordenaar van Peter R. de Vries. Allemaal mensen. Net als de toevallige ooggetuigen. De onschuldige toeschouwers. De man die er een film over maakt. De vrouw die er een liedje bij zingt. Het sujet dat daar een stukje over schrijft. De lezer die zich vervolgens in de koffie verslikt. Mensen. Allemaal.

De uitvinder van het buskruit. De bestuurder van een tank. Het jongetje onder het puin. Het Meisje met het Klonterige, Rode Haar. De vrouw die smeekt om vrede. De man die haar nog verder de oorlog in sleept. Het volk dat nog in de overwinning geloofd. De leider die droomt van standbeelden. De werkloze beeldhouwer die wel een opdracht kan gebruiken. De juwelier die zorgt voor de medailles. De fabrikant van de vlaggetjes. De aannemer die helpt met de vernietiging. De aannemer die zorgt voor de wederopbouw. Al hun bloedjes van kinderen. Al onze bloedjes van kinderen. Dat zijn ook mensen.

Zij die in een god geloven. Zij die in dertien goden geloven. Zij die in 1001 nachten geloven. Zij die helemaal niks meer geloven. Zij die weten. Zij die dachten te weten. Zij die wisten dat ze dachten. Zij die alles verloren zijn. Hun overtuiging. Hun vertrouwen. Hun geloof. Hun leven. Mensen. Allemaal mensen.

Zij die schreeuwen om wraak. Zij die bidden om vergelding. Om de totale vernietiging. Om het volledige uitroeien van al dat ongedierte. Dat zijn ook mensen.

Net als dat ongedierte zelf.

Er is een aanslag geweest! Alweer? Zijn die in de aanbieding of zo? Een aanslag op wie? Op de Joden? De Christenen? Op wie? Op Baudet? Is er een aanslag gepleegd op Baudet? Echt? Hoe dan? Met een uil? Een uil met een bomgordel? Niet? Een Kalasjnikov? Ook niet? Een drone? Een tank? Een kapotte tank? Met een wat? Een paraplu? Oh. Een oranje paraplu? Verschrikkelijk! Een oranje paraplu! Echt! Palestijnse toestanden! Erger dan Gaza! Derde Wereldoorlog! Genocide! Baudet verdient een staatsbegrafenis! En dan naar de Nieuwe Kerk in Delft! Bernard eruit, Baudet erin! Wat zeg je? Hij is nog niet dood? Oh. Nou. Laten we dan alvast een eregraf voor hem reserveren. Op de Waalsdorper Vlakte. Hij was altijd al gek op de trompet. Strijder! Held! Martelaar! Krijgt hij nou ook die 72 maagden? Maar dan die blonde instapmodelletjes. Niet? Oh nee. Hij doet het nog. Alleen maar een bult op de kop. Nou ja. Laten we dan in ieder geval voor hem bidden. Andries? Pieter? Gert Jan?

Komt er een Stille Tocht? En moet hij nu onderduiken? Als ik hem was zou ik in het Anne Frank Huis gaan zitten. Daar zoeken ze nooit. En het gebouw is al volledig op zijn wensen ingericht. Daar staat al een kassa. Daar kan hij gewoon entree gaan vragen. Dat zijn verdienmodel een beetje in stand blijft. En de dader? Zeker weer iemand van de Linkse Kerk!? Een wat? Een Oekraïner? Nee toch. Maar dat waren volgens Baudet toch allemaal fascisten? Was het dan toch een parapluutje van eigen deeg? En nee. Ik sta hier geen geweld goed te praten. Zoals Baudet zelf ook nooit het Russische geweld in Oekraïne goed heeft proberen te praten. Nou ja. Niet iedere dag. Nou ja. Niet ieder moment van iedere dag. Nou ja. U begrijpt wat ik bedoel.

Natuurlijk mag je geen vergelijkingen trekken. Zou ik ook nooit doen. In ieder geval niet al te bewust. Maar je zou het dus, zonder daar echt een vergelijking van te maken, van een hele verre afstand kunnen zien als iemand van het Nederlandse verzet die in 1941 ergens voor de deur van een extreem rechtse studentenvereniging in Gronau de heer Anton Mussert met een Oranje paraplu om de oren slaat. Maar dan moet je er wel van alles met de haren bij slepen. En dat moeten we niet willen in dit land. Tenminste. Nog niet. Dat komt nog. Als het toch al weer te laat is.

Of dit Baudet zetels op gaat leveren? Daar hopen zijn vrienden wel op. En waarom ook niet. Er bestaat nu eenmaal een grote groep Nederlanders die het slaan met een paraplu een grotere misdaad vinden dan het volledig van de kaart bombarderen van plaatsen als Marioepol en Bachmoet. Dat is de prijs de we als Nederlanders betalen voor het tot in het absurde in stand houden van onze parlementaire democratie. Geeft niks. We kunnen ze hebben. Ik zeg altijd maar ozo:  Oranje Zal Overwinnen.

Dat in een oorlog de waarheid als eerste zou sneuvelen kan op dit moment dus niets anders dan een leugen zijn. Want we zitten weer eens midden in zo’n oorlog. Al zou ik zelfs dat een leugen willen noemen. Want hier is het helemaal geen oorlog. Hier doen we alsof. Zoals we hier altijd doen alsof. Wel die heerlijke emotie. Niet dat afschuwelijke lijden. Het is hier niet echt. Het is hier de musical. We doen hier alsof. Altijd alsof. Alsof het hier oorlog is. Alsof we hier aan het front zitten. In onze papieren loopgraven. Waar we elkaar om de oren slaan met gedrukte leugens die we vervolgens voor veel te veel geld als waarheid proberen te verkopen. Dat is onze rol. Die van de koopman. Alsof we allemaal in het verzet zitten. Onder aanvoering van Andries Knevel. De dominee. Die het vanuit zijn Bijbelse schuilkelder blijft schreeuwen: ‘De Joden hebben niks te vrezen van de Christenen! Echt niet! Nooit niet! Geloof ons nou maar! Op onze blauwe ogen! Op ons blonde haar!’

Leugens. Allemaal leugens. Het was helemaal geen Israëlische raket op dat Palestijnse ziekenhuis. Het was een heel erg afgedwaalde Russische Buk. Er vielen ook helemaal geen vijfhonderd doden. Het waren er maar 476. Wacht. Het waren er geen 476. Het waren er 5. En die waren al dood. Het was namelijk geen ziekenhuis. Het was een mortuarium. Die lagen daar al. En dat armzalige gezeul met die zogenaamde kinderlijkjes. Dat zijn poppen. Dat zijn Barbies. Duitse Barbies. Klaus Barbies. Claus Barbies. U weet wel. Die prins die van de prins geen kwaad wist. Welke prins? Prins Bernard? Die wonderbaarlijke combinatie van een op olifanten jagende nationaal socialistische verzetsheld in het lichaam van een vleesetende dierenvriend? En nee. Dat zei ik niet. Sterker nog. Dat heb ik nooit gezegd. Dat was Johan Derksen. Of Mario Kempes. Of Rob Rensenbrink.

Leugens. Allemaal. Met je ‘we zijn allemaal verliezers’. Een oorlog kent niet alleen maar verliezers. Er zijn er ook die staan te juichen. Die van de Hansaplast. Die van de HAK. Die van de Hamas. Vooral die van de Hamas. Die laffe omhooggevallen mannetjes met hun getrimde baardjes die zich op veilige afstand op een hotelkamertje in Qatar laten afrukken door de voorzitter van de FIFA terwijl ze druk bezig zijn om het volgende WK naar Saoedi Arabië te halen als de ultieme middelvinger richting dat zogenaamde Vrije Westen dat alleen maar de vrijheid kent van de over de plinten klotsende dollars.

Het gaat om geld. Het gaat om macht. Het gaat om het behouden van de voorsprong. En die voorsprong is alleen maar te behouden als ze voldoende mensen blijvend op achterstand kunnen zetten. Dus laat u geen zand in de ogen strooien. Ook in deze oorlog zullen er winnaars zijn. Joodse winnaars. Islamitische winnaars. Christelijke winnaars. Dat is al vanaf de oprichting het idee achter iedere religie.  God is geen liefde. God is kassa.

Ze moeten dood. Allemaal. Wie? De anderen. Welke anderen? Nou ja. Gewoon. De anderen. Je weet wel. Waar je het meteen al aan ziet. Dat het niet de onzen zijn. Die bedoel ik. Die met die eigenaardige gewoontes. Dat rare haar. Die vreemde geurtjes. En die vosltrekt belachelijke god. Vooral dat. Ze hebben echt een belachelijke god. Heb je die weleens ontmoet? Nee toch? Kan ook niet. Die van hun is verzonnen. Echt. Wat een totale onzin. Een lachwekkend verzinsel. Een uit de duim gezogen god. Die ook nog eens almachtig zou zijn. Haha! Een almachtige god! Dat kan toch helemaal niet! Want er is maar één god die almachtig is. En dat is die van ons. Punt.

En dan dat achterlijke geweld. Dat meer dan verschrikkelijke achterlijke geweld. Daar zit al duizend jaar zo goed als geen enkele ontwikkeling in. Je schaamt je toch helemaal kapot als je daar naar zit te kijken. Het amateurisme. Het houtje. Het touwtje. Het knutselterrorisme. Het hopeloos gedateerde oog om oog om oog om oog om oog om oog om oog. Je zou ze toch alle tanden uit de bek willen slaan. Een belediging voor de soort. Zo zou ik ze toch echt wel willen noemen. Natuurlijk. Geweld is nooit de oplossing. Weet ik ook wel. Maar zij zijn begonnen. Wij maken alleen maar af.

Ze vermoorden onze kinderen. Dat is toch verschrikkelijk. Ze vermoorden onze kinderen. Dus ja. Dan doden wij hun kinderen. En nee. Dat is niet hetzelfde. Je moet goed luisteren. Wij vermoorden hun kinderen niet. Wij doden hun kinderen. Bij ons gaat het altijd per ongeluk. Dat noemen we beschaving. Wij gebruiken hele dure spullen. Uit respect. Voor die anderen. Die natuurlijk wel helemaal kapot moeten. Want ja. Het resultaat is heilig. Dat hebben we van de christenen geleerd. De Duitse christenen. Oorlog is voetbal.  

We willen toch allemaal hetzelfde? Vrede! Dat is uiteindelijk ons gemeenschappelijke doel. Een prachtige, eeuwigdurende vrede. Zoals je die alleen maar kan vinden in een graf. In andermans graf. Dat dan weer wel. Want in je eigen graf heb je gewoon niet zo heel veel aan die vrede. Vraag dat maar aan John Lennon. Aan Ghandi. Aan Jezus Christus zelf. Dus ja. Ze moeten dood. Allemaal. Voor de vrede. Onze lieve vrede.

Samen? Haha! Hoe dan? Naast elkaar? Dat kan toch helemaal niet. Heb je gezien hoe druk het hier is? Het is hier gewoon hartstikke vol. Er is hier absoluut geen ruimte meer. Nou ja. Nog niet. We zijn nu plek aan het maken. Voor die van ons. Is toch overal hetzelfde? Je hebt een herder. Je hebt een kudde. En daar wil je geen wolven bij hebben. Omdat die de kudde bedreigen. Met hun rare gewoontes. Hun ongebreidelde vraatzucht. Hun godvergeten agressie. Daarom moeten ze kapot. Voordat het te laat is. En nee. Dat is geen kwestie van willen. Dat is een kwestie van moeten. Omdat het anders ons geschiedt.

In Wopke Hoekstra zat dus al die jaren een uitermate bevlogen milieu activist verstopt. Wonderlijk. Alsof Kees van der Staaij plotseling als non binaire leernicht uit een keukenkastje komt rollen om zich volgend jaar door de Amsterdamse grachten te laten trekken door 12 stijfstaande dwergen in niks dan een rood mutsje. En dat je Kees dan glunderend aan dek ziet zitten met een paar van die kronkelende dwergen op schoot die dan ook nog eens op een afgesproken moment allemaal tegelijkertijd alle kanten op beginnen te spuiten terwijl Kees uit volle borst ‘It’s Raining Men’ aan het zingen is. Dat zou toch op z’n minst voor een opgetrokken wenkbrauw zorgen. Dat hoop ik in ieder geval wel.

Volstrekt ongeloofwaardig. Zo zou ik de draai van Wopke willen noemen. En ergens ook nog eens volkomen onacceptabel. We zouden het ook niet pikken als Mark Rutte zich opeens van alles begint te herinneren. Of dat Wybren van Haga directeur wordt van de Voedselbank in Jemen. En wat als Johan Derksen volgend jaar op het Drentse platteland in een voormalige kaarsenfabriek een Blijf van Mijn Lijf Huis gaat runnen? Laten we wel wezen. We moeten niet alles zomaar normaal gaan vinden.

Marco Borsato moet nu niet opeens in kinderdagverblijf ‘Rood is de kleur van mijn Poeperd’ gaan werken. Te vroeg. Matthijs van Nieuwkerk moet niet gaan proberen een herstart te maken als Zenmeester. Eerst een cursus! Ik zou ook nog eventjes wachten met de Aufguss in de Oldenzaalse sauna Saré laten verzorgen door Ali B. en Jeroen Rietbergen. Die zou ik hooguit een emmertje water laten halen. Van Mars. En het lijkt me ook een bijzonder slecht idee om Caroline van der Plas na het eindigen van haar politieke carrière in november al meteen een baantje als chauffeur op de Dierenambulance aan te bieden. Eerst maar eens wat blad harken. In het regenwoud.

De zanger van Kane moet niet opeens gaan zingen. Max Verstappen moet niet bij de belastingen gaan werken. Frans Timmermans is niet de meest geschikte kandidaat om voorzitter te worden van de Stichting Anorexia en Armoede. Doutzen Kroes zou ik niet als hoogleraar Medische Ethiek installeren, die moet eerst haar school maar eens afmaken. Henk Bleker moet geen woordvoerder worden van Kick Out Zwarte Piet. Ook niet per ongeluk. En zeker niet geschminkt. Jezus Christus moet ook niet plotseling op gaan staan. Want laten we wel wezen. Nou hoeft het niet meer. Donald Trump moet niet aan de slag gaan als pornoacteur. Ook niet met alle licht uit. Vladimir Poetin zie ik nog steeds niet als voorzitter van het Internationale Strafhof. Net iets te veel smetjes. En Geert Wilders zou ik toch echt af willen raden na de politiek als beveiliger aan de slag te gaan. Belangenverstrengeling!

Tot slot zou ik Prins Bernard op geen enkele wijze in al te direct verband willen brengen met onze cultuur. Ook niet postuum. Daar is die cultuur me net iets te dierbaar voor.

Dat is dus echt hartstikke schadelijk. Wat is hartstikke schadelijk? Glyfosaat. Wat? Glyfosaat. Wat is dat nou weer? Dat is gif. Wat is gif? Glyfosaat. Wat is er met glyfosaat? Dat is hartstikke schadelijk. Voor wie? Voor de boeren. Welke boeren? De boeren die werken met glyfosaat. Met wat? Met glyfosaat. Oh. Zeg dat dan. Wat? Zeg dat dan! Wat moet ik zeggen? Dat van dat glyfosaat. Welk glyfosaat? Dat gif! Oh ja. Maar wat ik dus al zei. Dat is dus echt hartstikke schadelijk. Voor wie? Voor de boeren. Alleen voor de boeren? Nee. Ook voor de mensen die de boeren komen waarschuwen voor de gevaren van glyfosaat. Voor de wat? De gevaren van glyfosaat. Oh ja.

Hé! Liep daar nou een wolf? Nee. Dat was een hond. Wat? Dat was een hond. Welke hond? Ik heb geen hond. Nee. Dat snap ik. Maar daar liep er wel eentje. Wat? Daar liep een hond. Waar? Daar door die tunnelbak. Welke tunnelbak? Ik heb helemaal geen tunnelbak. Dat is een zwembad voor de kinderen. Heeft u kinderen? Nee. Kan niet. Mijn zaad is te langzaam. Wat? Ik heb donders lui zaad! Oh. Werkt u dan soms met bestrijdingsmiddelen? Met wat? Bestrijdingsmiddelen. Werkt u soms met glyfosaat? Ja! Hoe weet u dat? Ach. Gokje. Nee. Wat nee? Ik gok niet. Met wat niet? Sorry. Wat was de vraag ook al weer?

Wilt u misschien Kinderpostzegels? Kinderpostzegels? Ja. Ik heb hier een heel exclusief velletje Kinderpostzegels met Marco Borsato als thema. Met wie? Marco Borsato! Staat Marco Borsato op de Kinderpostzegels? Nee natuurlijk niet. Wat is er niet natuurlijk? Glyfosaat. Oh. Maar. Eh. Wat komt u hier eigenlijk doen? Ik kom u waarschuwen. Voor wat? Ja. Dat weet ik ook niet meer. Oh ja. Voor de Russen! Wat is er met de Russen? De Russen staan voor de poort! Ik heb helemaal geen poort. Dat is een hek. Dan staan ze voor het hek! Wie? De Russen! Dat zijn geen Russen. Dat zijn Lakenvelders.

Wilt u dan misschien wat drugs gebruiken? Nou. Daar zeg ik geen nee tegen. Wat? Daar zeg ik geen nee tegen! Wat heeft u zoal in de aanbieding? Zeg het maar. Ik heb 24 Colombianen voor me aan het werk in de bijgebouwen. Oh. Doet u mij dan maar een velletje van een tientje. Een velletje Kinderpostzegels? Nee. Een velletje LSD. Wat was dat? Wat was wat? Zag u dat dan niet? Daar reed John F. Kennedy voorbij op een Solex! Dat kan niet. John F. Kennedy is dood. Oh. Dan was het de buurman. Welke buurman? Die van hiernaast. Leeft die dan nog? Nee. Die is vorig jaar overleden. Nierfalen. Nierfalen? Ja. Onder een trekker gekomen. Wie? De buurman. Welke buurman? Die van hiernaast. Maar die leeft toch nog? Ja. Maar dat is die van de andere kant. Gaat het ook niet best mee. Triest verhaal. Beer van een kerel. Helemaal gesloopt. Parkinson. Parkinson? Het is toch Paddington?