Het is een beetje de zomer van de zielige mannen. We hadden de Rennende Rukker, inmiddels opgepakt en dat verbaasde me niks met al die pap in de benen. Dan is daar de lijdensweg van Alfred Schreuder, een man die ik al een jaar lang in een oranje overall met een kruis op zijn rug over het Van Heekplein zie lopen terwijl ik hem toe wil roepen: ‘Het ligt niet aan jou, Alfred, je staat gewoon voor de verkeerde groep !’. Volgens mij moet hij iets met paarden gaan doen. Ook een heleboel zielige mannen in China met zielige bedrijven en zielige brandweermensen en een zielige persvrijheid omdat zielige mannen niet willen dat wij weten dat ze zielig zijn. Ik las een perfect interview met Sepp Blatter in de Volkskrant en ook dat is een hele zielige man. Daar zat hij dan in zijn bunker. Net daarvoor de oorlog verloren en alleen nog maar kunnen denken: ‘ Hoe kan ik hier mee wegkomen. ‘ Zwarte Piet is ook zielig. Die is onderwerp van gesprek geweest in een achterafkamertje van de Verenigde Naties. En ik dacht alleen maar: ‘Arme Zwarte Piet.’ Want ik heb dat nooit geweten. Dat Zwarte Piet zo’n ontzettende racist was. Die man die het leven liet tijdens een liquidatie in Molenschot, die vind ik ook zielig. Ik hoorde op de radio dat pas begin september, aan het eind van de vakantie, het aantal liquidaties weer zou gaan toenemen omdat ze dan allemaal weer terug zijn in Nederland en dan weet je: ‘ Dat was dus een hele zielige loopjongen. ‘ Maar ik blijf het sneu vinden.
Voor die man. Die zielige man. Ik heb er een beetje meelij mee. Je bedenkt in de kroeg dat het een briljant idee is om Irak helemaal kapot te maken omdat Saoedie Arabië je land heeft aangevallen en dan ga je tien jaar later lopen zeiken over de vluchtelingenstroom. Komt allemaal door de zielige mannen. Ik ben zelf ook een zielige man. Het is ook mijn zomer. Afgelopen maandag was het de eerste dag in mijn 49-jarige leven dat ik met een vrouw in een studio een liedje heb opgenomen. Ik had daar nog nooit over nagedacht. Dat dat kon. Ik kom uit een jeugd waar we de verjaardagen gescheiden vieren. Met een glas vol sigaretten op tafel. Pas nu realiseer ik me dat mijn vader en moeder er daar samen waren.