Blog

Ik weet het. Het dragen van een autogordel was verstandig geweest. Had ik waarschijnlijk net even wat comfortabeler uit deze auto gezaagd kunnen worden. Het is even niet anders. Maar ik weiger om me hier af te laten schilderen als een complete idioot. Ik ben niet gek. Ik ben gelovig. En dat mag. Ik sta gewoon in de grondwet. Ik word beschermd. Daar wel. En natuurlijk kan een autogordel net even dat verschil maken tussen een avondje naar De Kleine Willem of anderhalf jaar in Het Roessingh. Maar dat is wetenschap. En wetenschap. Dat is het werk van de duivel.

Vanzelfsprekend mag u mij uit deze auto knippen met behulp van het allermodernste pneumatische gereedschap. Daar is de Bijbel heel helder over. Staat dat niet ergens pontificaal in Ezechiël 39.11-28? Dat hij niemand achter zal laten? Of is dat Pneumatorium 12.34-11? En nee. Dat kan ik dit moment dus niet even opzoeken. Want ik lees net op 112 Twente dat ik trending ben. Ik ben een beknelling!

Even een klein momentje. Voordat u mij uit de auto knipt. Ik heb liever geen vrouw. Het is niet dat ik ze niet vertrouw met dat hele dure gereedschap. Zij mag dat gewoon niet van mijn geloof.  Want ik zit dus met mijn rechterbeen muurvast onder het motorblok en dat zou maar eens amputeren geblazen kunnen worden. En dat is me te intiem voor een wildvreemde vrouw. En nee. Liever ook geen moslim. Die heb ik op internet weleens iemand zien amputeren. Ik vertrouw ze gewoon niet. Die snijden vaak net het verkeerde weg. Kunt u niet even mijn goede vriend Elmert bellen? Die is heel erg handig in kleine ruimtes. Die wint ook altijd met Dokter Bibber.

Het grootste probleem met de autogordel is dat je niet weet welke schade het veroorzaakt op de langere termijn. Het zou zomaar eens kunnen dat ik juist door het dragen van die autogordel op latere leeftijd last ga krijgen van dementie, hart-en vaatziekten, verpletterende eenzaamheid en meerdere al dan niet geneselijke kankers. En dat wil ik niet. Die vrijheid heb ik. Natuurlijk zal het even wennen zijn om straks verder te moeten zonder dat rechterbeen. Daar ben ik best een beetje gehecht aan geraakt. Al zie ik op dit moment vooral de voordelen. Zo ben ik op geen enkele manier magnetisch.

Of het pijn doet? Nee. Ik zit echt zwaar onder de medicijnen. Natuurlijk mag dat. Het zijn pijnstillers van het merk God Zelf. Die heeft Hij zelf in elkaar gedraaid. Dat staat op de verpakking. Dat is Zijn Woord. En daar hoeft niet aan getwijfeld worden. Of ik me nog ergens voor schaam? Waar zou ik me voor moeten schamen? Voor dat ene bed dat ik bezet ga houden zodat er opnieuw een kankerpatiënt vroegtijdig komt te overlijden? Die hebben toch ook de keus? Die kunnen toch ook gaan geloven? Met hun achterlijke wetenschap.

De Amerikaanse acteur Alec Baldwin schoot afgelopen week per ongeluk een cameravrouw dood op een filmset. Een verschrikkelijke tragedie. Natuurlijk had het allemaal nog veel slechter af kunnen lopen. Hij had ook in een tank kunnen zitten. Of in een ruimteschip. Al zou dat er hoogst eigenaardig uit hebben gezien. Ze waren daar een western aan het filmen.

Zo zie je maar weer dat het belangrijk is om te controleren of je spullen wel in orde zijn. Van tevoren! Je moet er toch niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als Steven Spielberg de openingsscène van Saving Private Ryan had gedraaid met echte munitie. Dan had je de rest van de film een schrikbarend tekort aan figuranten gehad.

Ooit zat ik in mijn stamkroeg te kijken naar de film ‘The Night of the Living Dead.’

Vlak nadat één van de hoofdrolspelers in zijn nek werd gebeten door een zombie hoorde ik naast me de cafébaas, die bitter teleurgesteld verzuchtte : “Och och och, wat doot de leu mekaar toch an….” Ik heb hem er toen van proberen te overtuigen dat het allemaal niet echt was. Daar begin ik nu toch enigszins over te twijfelen. Zeker omdat ik die hoofdrolspeler nooit meer ergens ben tegengekomen.

Film is voor alles het zo geloofwaardig mogelijk verkopen van een illusie. Daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Dus niet in de openingsscène een figurant laten sneuvelen als Amerikaanse soldaat om die dan later te laten terugkeren als een Duitse SS’er die nogal onhandig uit een kerktoren valt. Dat pikt het publiek niet. We willen dondersgraag aan alle kanten bedrogen worden maar tegelijkertijd tegen al het beter weten in blijven geloven in de oprechtheid van de boodschap. Waarmee het succes van Caroline van der Plas ook meteen verklaard is. Graag gedaan.

Zo werkt het ook niet om tijdens een gevecht boven op een wolkenkrabber de blanke hoofdrolspeler vlak voor de uiterst riskante val te laten vervangen door een zwarte stuntman. Daar gaan de kijkers over klagen. En terecht! Zoals het ook niet valt te verkopen om tijdens de zoveelste verfilming van de opkomst en ondergang van Jezus Christus op het cruciale moment de spijkers stiekem te vervangen door klittenband. Ook al moet dat van de CAO. Dat gaat opvallen. Daar trappen we niet meer in. We willen oprecht lijden! Anders hoeft het niet voor ons.

Intussen maken een aantal Amerikaanse advocaten zich nu al likkebaardend op om uit de tragedie rond deze doodgeschoten cameravrouw het absoluut onderste uit de kan te schrapen. Want zo schuift dat land. De domste ongelukken zorgen daar voor de grootste schadevergoedingen. Achterlijkheid loont. Behalve natuurlijk als die achterlijkheid wordt veroorzaakt door niks dan moedwillige kwaadaardigheid. Zo zijn er op dit moment al 733675 Amerikanen overleden aan een virusinfectie. En geen advocaat die daar ooit slachtoffers van kan maken. Die hebben nergens recht op. Dat zijn de ware figuranten.

Er ligt een dooie tolk in de gang. Hoe zou je dat nou soepeltjes vertalen naar het Afghaans? En wie gaat dat nou soepeltjes vertalen naar het Afghaans? Want ja. Er ligt een dooie tolk in de gang. Gelukkig ligt hij niet bij mij in de gang. Dat zou pas echt een onverkwikkelijke gang van zaken zijn. Dat ik de krant uit de bus wil halen en dan bijna mijn nek breek over een dooie tolk. Dat zou toch niet meer uit te leggen zijn.

Die dooie tolk ligt ook niet bij Ank Bijleveld in de gang. Kan ook niet. Ank heeft de brievenbus af laten plakken. Bang voor een aanslag. En ze heeft ook een duidelijke sticker op haar voordeur: ‘Geen ongeadresseerde dooie tolken a.u.b.’ De postbode werd daar helemaal gallisch van. Net als de totaal verbouwereerde buren van Ank. Die hebben inmiddels 37 dooie tolken op de oprit liggen. En noodgedwongen de stekker uit hun boerderijverlichting moeten trekken. En daar hadden ze zich toch zo op verheugd. Heel spijtig.

Ook bij Ankie Broekers-Knol ligt er geen dooie tolk in de gang. Zij heeft parket. Zij pleit er voor om dooie tolken zoveel mogelijk op te vangen in een gang in de eigen regio. Dat gebeurt inmiddels zo massaal dat ze daar zo snel mogelijk staande beleid van wil maken. Of liggend. Dat mag ook.

Mart Smeets had best wel een tolk in de gang willen hebben liggen. Maar dan geen dooie tolk. Een dooie tolk vindt hij ongezellig. Mag hij dat zeggen? Ja. Dat mag hij zeggen. Om zijn warme gevoelens voor het Afghaanse volk toch enigszins tot uitdrukking te brengen heeft Mart nu twee windhonden aangeschaft. Niet uit Kaboel. Uit de asielopvang in Vleuten.

In Den Haag kunnen met een beetje passen en meten 225 dooie tolken worden gerepatrieerd. 150 in de Tweede en 75 in de Eerste Kamer. Het is alleen nog even de vraag waar ze precies neergelegd moeten worden. Volgens Kees van der Staaij geeft het staatsrechtelijk geen pas om die tolken tussen de beide kamers in te leggen omdat daarmee het conceptuele idee van de wandelgang geweld wordt aangedaan. Lastig. Zeker omdat die tolken ook nog eens de verkeerde god aanhangen. Komen we later op terug. Of niet.

Er is een bekend Afghaans spreekwoord dat luidt: Beter 1 dooie tolk in de gang dan 10 hangend aan het landingsgestel van een vliegtuig. Al moet ik er onmiddellijk bij zeggen dat dit een hele vrije vertaling is. Ik had dit graag willen laten controleren door een deskundige maar ja, die liggen allemaal op hun rug in de gang. We moeten dit ook niet groter maken dan het is. Het is maar taal. En dan ook nog eens een taal die steeds minder mensen spreken. Als we de Taliban rustig hun gang laten gaan is straks iedere tolk volkomen overbodig. Ook weer opgelost.  

Zit Halbe Zijlstra eigenlijk nog in die datsja van Vladimir Poetin? Die moet dan als de bliksem aan de slag met operatie Gas D’r Bie! Ons geliefde Nederland staat anders een Horrorwinter Des Doods te wachten en dat moeten we niet willen in dit land. Want dat zul je net zien. Komt er eindelijk een winter waarin we meerdere Elfstedentochten achter elkaar kunnen organiseren, zit het halve land vastgevroren aan de centrale verwarming. Jan Pelleboer zou zich omdraaien in zijn graf.  Als dat had gekund.

Operatie Gas D’r Bie begint met het wegmasseren van de ergste Russische ongenoegens. Zo zal Ankie Broekers Knol niet afreizen naar Moskou. Ze zou eigenlijk komende maandag vertrekken voor een driedaags bezoek aan de hoofdstad maar dat is nu definitief en tot in de lengte der dagen gecanceld. Ankie Broekers Knol gaat niet naar Rusland. Nooit. Ze gaat nooit naar Rusland. Ook niet stiekem. Wel zal ze, gekleed in niet meer dan haar velletje, een rondje door Kabul rijden achterop een brommer die bestuurd wordt door een Russische Beer. Als eerste vredesoffer. En natuurlijk ook om een beetje te lachen. Glasnost! Vanuit het vaderland kunnen we alleen maar roepen: ‘Hup Ankie!’

Vervolgens zal Mark Rutte op de Russische televisie zijn excuses aanbieden voor het moedwillig beschadigen van een Buk raket. Ook zal hij bekend maken dat Nederland niet langer de Russen verantwoordelijk zal houden voor het uit de lucht schieten van vlucht MH17. Rutte zal met overtuigend bewijs op de proppen komen waaruit blijkt dat de raket is afgevuurd door een 96-jarige vrouw met een nazi-verleden uit Itzehoe die halsoverkop met haar looprek op de vlucht is geslagen. Herdershonden hebben inmiddels haar geur opgepikt. Gelukkig maar.

Daarmee zijn we er nog niet. Nederland zal tijdens een officiële bijeenkomst bekend maken dat de afgelopen verkiezingen in Groot Brittannië, de Verenigde Staten, Duitsland en Nederland zijn gewonnen door Rusland. Met een straatlengte. Ook zijn het de Russen geweest die als eerste een man op de maan hebben gezet. Een dronken man. Op de maan.

Nou ja. Zo goed als. Ook zullen we eindelijk toegeven dat de Tweede Wereldoorlog voor 51 procent is gewonnen door de Russen. En jawel, Friends is een Russische televisieserie. Net als Swiebertje, de Meilandjes en het NOS-journaal.

Om ook de laatste plooien glad te strijken zal er een schitterende biografie verschijnen over het leven en werk van Vladimir Poetin: Groter dan God. Deze kritiekloze, papieren verheerlijking van de Grootste Europeaan Aller Tijden zal worden geschreven door Claudia de Breij. Claudia, die Vlad mag zeggen, zal met hem terugreizen naar het Rusland uit zijn kinderjaren waaruit onomstotelijk zal blijken dat verraad aan je eigen achterban een hele klassieke arbeidersbeweging is. Claudia en Vlad gaan ook een liedje zingen. Gelukkig alleen maar op papier.

Om verdere problemen in de toekomst te voorkomen zal Nederland ook zelf maatregelen nemen. Zo zullen er verbeterpunten aangebracht gaan worden op de gasrotonde. Die gaan we overdekken.  

Nee. Dat was ik niet. Echt niet. Ook niet per ongeluk. Zeker niet expres. Of extra. Ik deed dat zeker niet extra. Al snap ik dat u meteen aan mij moest denken. Omdat u de hele dag aan mij moet denken. Maar ik kan u gerust stellen. Ik was het niet. Zekers te weten. Ik heb geen poederbrieven naar al die theaters gestuurd.

Wat ik weleens heb gedaan, voor de grap, was een homoseksueel en een schaap langs de Nederlandse theaters sturen. Om reclame te maken. Ik wou daarmee een kleine, charmante dialectvoorstelling onder de aandacht te brengen: ‘Ut Skoap en de Vief Poot’n.’ Dat kon toen nog, je theatervoorstelling verkopen door een minderheid belachelijk te maken. Daar ga ik met terugwerkende kracht ook zeker mijn excuses niet voor maken. Dat vonden de mensen leuk. Vroeger. Maar een poederbrief zou ik dus nooit sturen. Nou ja. Nooit. Het zou wat mij betreft nog net kunnen als er een combinatie gemaakt wordt met een zak oliebollen. Al is de verrassing er dan natuurlijk wel een beetje af. Dan ruik je al aan de postbode dat er niks aan de hand is.

Ergens snap ik die poederbrief ook nog wel. Je moet als artiest tegenwoordig de gekste dingen verzinnen om het kleinste beetje aandacht te genereren. Zo weet ik dat Lil’ Kleine zijn komende clubtour heeft laten sponseren door Hansaplast. Daarmee neemt Hansaplast welbewust een groot bedrijfsrisico. De kans bestaat namelijk dat hordes vrouwelijke Hansaplast-klanten hoogst verontwaardigd af zullen gaan haken om over te stappen op Gaffertape. Nou. Denken ze bij Hansaplast. Dat moet dan maar. Daar snijden ze zich dan vooral zelf mooi mee in de vingers.

Zo’n poederbrief is natuurlijk wel een hellend vlak. Want stel dat je als theatermaker een voorstelling over de Islamitische Staat wil verkopen, stuur je dan een heleboel enthousiasmerende zelfmoordterroristen naar de theaters? En moeten die zich dan opblazen bij de kassa of toch liever bij de artiesteningang? Omdat ze nu eenmaal onderdeel zijn van de voorstelling. En als zo’n zelfmoordterrorist zichzelf tot ontploffing brengt in de foyer, denk je dat er een week later nog iemand te vinden is die ook maar de geringste behoefte heeft aan een gezellig avondje uit? Het zou zomaar kunnen dat je met een dergelijke stunt vooral negatieve publieksreacties uitlokt en dat kan toch ook niet de bedoeling zijn. Behalve natuurlijk als je een voorstelling speelt die Eigen Glazen heet. Dan snap ik het.

Nu blijkt dat de poederbrief is verstuurd door een collega-artiest was er ook sprake van opluchting in theaterland. Het ging hier, gelukkig maar, over een gevalletje mislukte PR. En niet over die vermaledijde QR. Zelf sta ik als artiest heel erg neutraal tegenover de QR. Het is niet anders. Die QR is als Rutte. Het gaat vanzelf weer weg. Ooit. Heb als tussen-oplossing heel even gekozen voor een IQ-test bij de ingang. Bleek een schijnoplossing. Nog steeds dezelfde groep mensen die niet naar binnen mochten.

Dat had mij ook wel wat geleken, Meneertje Manuel als Minister van Defensie. Ik denk dat ik een hele goeie was geweest. Om te beginnen heb ik geen enkele ervaring op welk gebied dan ook. Dat lijkt me een pré. Verder kunt u mij op De Schaal van IJzervreters terug vinden ergens onderaan bungelend tussen Ghandi en Bambi. Goed nieuws voor de weinige spullen die we nog hebben en die dus niet onnodig beschadigd zullen raken. En ik ben gek op verre reizen. Zolang het maar niet naar Afghanistan is. Ik ben Gekke Henkie niet. Ik niet.

Het is ook niet zo dat ik dan leiding zou moeten geven aan een enorme organisatie. Ons leger bestaat op dit moment uit 1 rijdende tank, 125 stuks munitie waarvan de helft vochtig, een soort van kanon dat op dit moment in Overloon toeristisch stof staat te vangen en een paar vliegtuigen die wachten op een software-update. Windows 98.

Volgens deskundigen is de status van de Nederlandse Landmacht op dit moment heel erg vergelijkbaar met die van de Zwitserse Marine. Ik heb daar bar weinig aan toe te voegen. Bij deze.

Omdat we willekeurig welke oorlog met wie dan ook onherroepelijk zullen gaan verliezen zou ik er als Minister van Defensie voor willen pleiten om vanaf het allereerste ogenblik de vijand zand in de ogen te strooien door ellenlange zinnen te produceren die weliswaar op geen enkele wijze zinvolle informatie uitwisselen met wie dan ook maar wel degelijk ons Koninklijk Huis de mogelijkheid zullen geven om bij de minste dreiging halsoverkop naar Londen of Canada te vluchten.

Ik zou willen pleiten voor een splinternieuw onderdeel in onze krijgsmacht: De Volkomen Debiele Brigade. Deze VDB gaat dan bestaan uit uitgerangeerde artiesten die we onder aanvoering van Goor en Geer op de Taliban af sturen. De Toppers in Combat. Met danspasjes en kopstemmetjes de radicale islam te lijf! Ook dat zal leiden tot een smadelijke en tot op het bot vernederende nederlaag maar omdat we die Volkomen Debiele Brigade al voor de uitzending hebben begraven onder een flink pak structurele subsidie en een dooie artiest in dit land inmiddels de status heeft van een insect dat zich te pletter vloog op de koplamp van een Fiat Multipla zal ook deze flagrante onrechtvaardigheid verdwijnen in het zwarte gat van een ellenlange zin.

Als Minister van Defensie zou ik me voor alles bezig houden met van die piepkleine dingetjes die volkomen onverwacht een enorm verschil kunnen gaan maken. Zo zou ik er bij de Verenigde Naties voor pleiten om de Tweede Wereldoorlog als gebeurtenis te schrappen uit de wereldgeschiedenis en deze per direct van naam te laten wijzigen in de Laatste Wereldoorlog. Dat zal voor enorm veel rust zorgen. Ook ga ik een eind maken aan de gênante praktijk dat onze soldaten bij gebrek aan munitie hardop PANG! moeten roepen. Dat gaan we veranderen in SISSER! Of COMPATIBILITEITSMODUS! Voor de wat langere conflicten.

Kijk. Daar zit ze! Zie je haar niet? Is ook lastig vanuit deze positie. Ze heeft zich verstopt in haar etui. Achter in de klas. Het laatste tafeltje links. Zie je daar dat blauwe etui niet liggen? Een blauw etui met daarop in zwarte letters de tekst: ‘ A is op P’? Met dat kinderachtige hartje in dat infantiele meisjeshandschrift? Dat etui bedoel ik. Daar zit ze in.

Natuurlijk weet ze donders goed dat ze fout zit. Anders was ze niet in haar etui gaan zitten. Die reflex vertoont ze al sinds haar kinderjaren. Als ze wat kapot had laten vallen. Als ze iets had gedaan wat absoluut niet door de beugel kon. Als ze wist dat biechten weinig uit zou gaan halen. Dan ging ze in haar etui zitten. We zijn haar in het begin weleens een halve dag kwijt geweest. Weet je nog? Toen ze met het jachtgeweer van opa speelde dat ze Rambo was? In het kippenhok. Dat ze van top tot teen onder het bloed zat. En er zeker zeven doorgebeten kippenstrotjes onder haar kin bungelden. En dat ze toen haar buurmeisje de schuld probeerde te geven. Dat veel te liberale buurmeisje dat net een week daarvoor was vertrokken naar het Midden Oosten? Omdat ze smoorverliefd was op een Palestijnse jongen? Dat buurmeisje dat dus helemaal niet in het land was toen de IJsselmuider Chicken Massacre plaats vond! En iedereen wist dat. Maar ja. Om nu een goed, christelijk meisje te straffen voor haar eigen daden, dat stond ook toen al haaks op de leidende, religieuze moraal.  Dus toen ze haar eindelijk uit het etui hadden gevist zijn er hele heldere afspraken gemaakt. Handelen doen we voor zover het kan in de geest van Jezus. Bij twijfel laten we altijd de portemonnee prefereren boven het principe. En al het boete doen schuiven we af op de liberalen. Levensles!

In een normaal gezin zou een jong meisje natuurlijk nooit weg zijn gekomen met een dergelijke laagbijdegrondse overtuiging. Gelukkig was dit dan ook geen normaal gezin. Dit was een christelijk gezin. Met liberale buren. En een liberaal buurmeisje met een Palestijnse vriend. Een moslim! En ook al was deze moslim op geen enkele manier betrokken bij de onvoorstelbare slachtpartij in een IJsselmuider kippenhok, volgens de gehele gemeente kwam dat zogenaamde Islamitische terrorisme nu wel heel erg dichtbij. En daar moest tegen opgetreden worden. Met alle middelen. En dan zover mogelijk weg van eigen huis en kippenhok. Levensles!

En precies daarom heeft ze zich op dit moment weer eens verstopt. Omdat ze voor een onmogelijke opgave werd gesteld. Omdat ze geacht werd om zonder aanzien des persoons te handelen. Maar ze kan niet zonder aanzien des persoons handelen. Daar is ze net iets teveel christen voor. En een christen kan niet ongestraft duizenden moslims het leven redden. Dat zou de achterban nooit pikken. Dus zit ze in haar etui. Op zoek naar excuses. En een gummetje.  

Meneertje Manuel weet nog exact wat hij niet aan het doen was toen op de kop af 20 jaar geleden de schurken van Al Qaida met hun massavernietigende stanleymessen de nietsontziende aanval op het Vrije Westen begonnen.  Zo stond ik niet op 1 van die Twin Towers. Gelukkig maar. Engeltje op de schouder! Meneertje Manuel stond overigens wel ooit op die Twin Towers. Nou ja. Op één van die Twin Towers. Zo groot ben ik nou ook weer niet. Maar dat was al in april 2001. Te vroeg gepiekt.

Ook stond ik niet op een pleintje in Marrakesh een bord couscous naar binnen te lepelen. Ik lust geen couscous.

Er zijn mensen die tijdens die aanslagen, klassikaal!,  een cursus kantklossen aan het volgen waren. Nog los van het feit dat je met zo’n krankzinnig suffe bezigheid je kop wel heel erg in het multiculturele zand aan het steken bent en de dreiging van het islamitische terrorisme op bijkans misdadige wijze onderschat, wordt die cursus bij ons in het dorp al jarenlang op woensdagmiddag gegeven.

Meneertje Manuel was ook geen koranlessen aan het volgen. Hij was daar nog niet aan toe. Meneertje Manuel keek veel liever online naar obscure pornofilms. Nog steeds eigenlijk.

Hij stond ook niet als gekozen volksvertegenwoordiger in ons nationale parlement de Nederlandse Pers te verketteren. Daar was de tijd nog niet rijp voor. Nog niet. En je moet niet te vroeg blijven pieken.  Vraag dat maar aan Jezus.

Volgens mij stond ik die ochtend ook nergens met mijn piemel naar Maxima te zwaaien. Maar dat weet ik niet helemaal zeker. Wel was ik toen absoluut niet bezig met de jacht op everzwijnen in Kroondomein het Loo. Dat was pas in oktober. En wel op Corsica.

Met Obelix.

Er zijn nog steeds boze tongen die beweren dat ze Meneertje Manuel op die bewuste 11 september feestvierend door de straten hebben zien lopen wijl hij dolblij aan het zwaaien was met een Palestijnse vlag. Dat was geen Palestijnse vlag. Dat was een vlag van de ATTENT. Die heb ik weer teruggehangen. Oh nee. Die moet ik nog terughangen.

Ik weet ook 100 procent zeker dat ik op het moment van die aanslagen niet bezig was met een uitermate succesvol optreden op het Dorpsfeest in Markelo. Ook zat ik niet in de bioscoop te kijken naar de Slag om de Schelde. Gelukkig maar. Anders had ik toch echt wat uit te leggen gehad. Ik zat ook niet in het leger. Wat een geluk! Want het leven van een soldaat zou vanaf dat moment verre van een pretje zijn. Met die voortdurende dreiging. Van bermbommen. Zelfmoordaanslagen. En net iets te hoge vrachtauto’s.

En tot slot was ik toen al niet van de complottheorieën. Ik weet dat er beweerd werd dat het een inside-job was en dat die vliegtuigen uit een Chinees laboratorium kwamen. Ik heb dat nooit willen geloven. Dit was nog de schuld van de moslims. De Chinezen kwamen later aan de beurt.

Nederlanders worden steeds depressiever. Niet alle Nederlanders. Alleen de Nederlanders die kampen met diep ongelukkige gevoelens. Daar is dus duidelijk een verband aan te wijzen. De eenvoudigste oplossing zou dan ook zijn om mensen die gebukt gaan onder zware depressiviteit te overspoelen met een enorme dosis geluk.  Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Want er zijn mensen die halen het puurste geluk uit een nieuwe plaat van ABBA. Die staan dan echt te springen van blijdschap. Andere mensen zitten in een rolstoel.

Dat zal altijd het probleem blijven met onze geestelijke gezondheid. Niet iedereen wordt blij van dezelfde dingen. Waar de ene mens zweert bij het paraderen in een kek uniform en het hartstochtelijk toejuichen van een sterke man die voor alles een oplossing paraat heeft zijn er tegelijkertijd een heleboel andere mensen nodig die daar dan het slachtoffer van moeten worden. En de geschiedenis heeft uitgewezen dat een langdurig verblijf in een concentratiekamp niet al te best is voor je humeur. Daar ga je al.

Het geluk van de ene mens gaat vaak ten koste van het geluk van de ander. Ontzettend leuk natuurlijk, al die dolgelukkige strijders van de Taliban die op dit moment in een optocht door de straten van Kaboel rijden terwijl ze tüterend als Turken de overwinning vieren. Er zijn echter ook een heleboel verliezers die absoluut niks te delen hebben in dat geluk. Vrouwen bijvoorbeeld. Nu weet ik ook wel dat het geluk van de vrouw nog nooit inzet is geweest van een gewapend conflict. Omdat de andere helft van de mensheid daar echt nog nooit het nut van ingezien heeft. Maar het lijkt me goed om dat voor de zorgvuldigheid toch even aan te stippen. Bij het zien van al die blije eikels. Met hun achterlijke middeleeuwse overtuigingen. En dan heb ik het dus niet alleen over Texas.

Depressiviteit is een typisch menselijk probleem. Natuurlijk is er weleens een konijn voor een trein gesprongen. Maar dat was uit speelsheid. En we kennen natuurlijk allemaal het eigenaardige gedrag van de lemmingen die massaal de verdrinkingsdood tegemoet trippelen. Die doen dat echter om andere lemmingen het leven te redden. Bij dreigende hongersnood. Of een Formule 1- evenement in hun duinen. Dat is altruïsme 2.0. Dat is het tegenovergestelde van depressiviteit. Die beestjes halen het opperste geluk uit het redden van alle anderen. Natuurlijk vertonen lang niet alle lemmingen dergelijk gedrag. Er zijn ook minder leuke lemmingen. Rotterige lemmingen. Duitse lemmingen bijvoorbeeld. Die halen de zee niet eens. Die blijven achter op het strand. In een kuil. En dan gaan ze die andere lemmingen uit liggen lachen. Want zo zijn sommige lemmingen. Niks menselijks is ze vreemd.

Steeds meer mensen proberen hun eigen somberheid te pareren door de schuld van dat ongeluk neer te leggen bij een overzichtelijke groep anderen. Je zou dat het Prozac Fascisme mogen noemen. En uiteindelijk is dat de enige ware weg naar het pure geluk. De groteske leugen

Mocht u deze week ondanks alles toch de behoefte voelen de onverbeterlijke optimist uit te hangen dan zou u zich kunnen verheugen op het feit dat Afghanistan in 2024 met een nog grotere groep atleten mee kan doen aan de Paralympics. En dat is ze na alle ellende van harte gegund! Let er wel op dat de deelnemer nog steeds min of meer zelfstandig uit de startblokken moet zien te komen. Gooien met menselijk restanten richting de finishlijn zorgt voor een onherroepelijke diskwalificatie. Het is niet anders.

Ook heb ik goed nieuws voor alle cultuurliefhebbers in ons land. Ik heb een select aantal Afghaanse muzikanten bereid gevonden om gratis en voor niks op te komen treden tijdens de komende Formule 1 op Zandvoort. Ze hoeven zelfs geen reiskostenvergoeding. De organisatie moet ze alleen even op komen halen. Alle 5674.

Verder heb ik goeie berichten uit Harskamp. Die demonstrerende jongeren en hun geestelijk gehandicapte verzorgers handelden niet uit kwaadaardigheid. Het was niks dan gereformeerde stompzinnigheid. Daar moet met een beetje Openbaar Onderwijs een wonder verricht kunnen worden. De eerste verbeteringen zouden dan zichtbaar moeten kunnen zijn tijdens de Paralympics in 2092. Hou de Tekenen in de gaten. Let vooral op water dat spontaan begint te branden. En hoe hard daar overheen gelopen gaat worden.

Mochten er in de komende maanden slachtoffers vallen onder de Afghanen waar de evacuatie jammerlijk te laat voor kwam dan heeft de regering daar nu alvast geen actieve herinnering aan. Natuurlijk is dat heel erg raar, het hebben van geen actieve herinnering aan iets dat nog niet eens heeft plaats gevonden. Maar heeft u weleens gezien hoe Ank Bijleveld een Leopard-tank achteruit in parkeert in een steegje naast Kinderdagverblijf Collaterale Schade? Dat is ook heel erg raar. Om niet te zeggen akelig.

Laten we verder niet vergeten dat die hele mislukte operatie in Afghanistan het gevolg was van de Amerikaanse bloeddorst na de aanslagen op 11 september. Dus nee. Het is niet de schuld van Sigrid Kaag. Niet alles in ieder geval. Wel is er een directe link te leggen tussen de Taliban en GroenLinks. Die drinken allebei thee. De klootzakken.

Ook in Amsterdam is met grote paniek gereageerd op de ontwikkelingen in Afghanistan. Al die hardwerkende Nederlanders kunnen we bij deze gerust stellen: de drugs blijven gewoon jullie kant op komen. Hou wel rekening met een paar minuten vertraging rond de huis aan huisbezorging. Het is nogal hondenweer. En er staan bruggen open. De politiek correcte drugsgebruikers die met het idee kwamen om een paar vluchtelingen tussen de ladingen coke te verstoppen moeten we teleurstellen, dat mag niet van de Afghaanse Keuringsdienst van Waarden. En dat snap ik. Je wil niet per ongeluk een zwaargewonde vluchteling die zich in totale paniek vastklampt aan je neusvleugels. Gaat toch ten koste van het gebruikersgenot.

Afghanistan mag het tenslotte de komende jaren weer helemaal zelf uit gaan zoeken. Wanneer de eerste Chinese militairen ze daarbij komen helpen is nog niet helemaal duidelijk. We duimen!