Timing. Het is nogal een dingetje in mijn vak. Zo heb ik ooit eens iemand heel boos gemaakt door op een popfestival in mijn dorp het nummer Gerritje van de Kappe ten gehore te brengen. Gerritje was een vrouw uit datzelfde dorp. En Gerritje was net die nacht er voor overleden. En dat wist ik niet. En zo stond ik een week geleden met een interview in de Nieuwe Revu waarin ik zei dat het sterven van Thé Lau wel een heel erg lang verhaal aan het worden was. Het blad lag nog maar net in de schappen en ja hoor, Meneertje Lau ging dood. Ik heb geen spijt van die opmerking. Dat niet. Ik kan enorm appelig worden van het circus dat word opgetuigd rondom het sterven van een icoon. En zeker als ik zie welke middelmatigheid in het kielzog van zo’n icoon ook een paar centen probeert te verdienen. Ik zou het alleen maar enorm verdrietig vinden als zijn vrouw me nu een enorme lul vindt. Want dat ben ik niet. Thé Lau was een groot mens en een groot artiest. Ik vond het alleen nogal Amsterdams om van dat doodnormale sterven een mediaspektakel te maken. Niet omdat ik Meneertje Lau dat niet gun. Ik heb het over de media. Als je op internet een filmpje wilt kijken waarin Thé Lau de hoofdrol speelt moet je eerst twee reclamefilmpjes uitzitten: over een uitvaartverzekering en Spa Blauw. Ik vind dat enorm vervelend. Ik wil naar de zanger luisteren. Niet naar zijn sponsoren. En natuurlijk snap ik zijn knieval. Het ging hem alleen maar om zijn gezin. Maar dat 1 van de grootste Nederlandse popartiesten afscheid van ons heeft moeten nemen in het bordeel van Humberto Tan, hier staan we dus met ons land. Toen Maarten van Roozendaal een aantal jaren geleden overleed had de publieke omroep alleen maar een fragment van hem waarin hij mee deed in een kwis. En ik heb het hier dus niet over Dries Roelvink. Die zelfs van zijn gele zwembroek nog een succesverhaal kan maken. Maarten van Roozendaal zwom naakt. Ik beloof bij deze plechtig dat ik mijn sterven buiten iedere publiciteit ga vieren. Misschien 1 keer een telefoontje met Jan Medendorp. Maar dan houdt het op. U bent bij deze alvast hartelijk uitgenodigd op mijn begravenis. Ik laat me niet sponsoren. Ik ga voor de enige betaalde rouwadvertentie in deze krant. De column.