De VVD wil excuses. Van wie? Van de mensen die protesteerden tegen de afbraak van het culturele leven in dit land. Want wat blijkt? Sinds de bezuinigingen op onze culturele instellingen zijn er alleen maar meer bezoekers geteld. Door wie zijn die bezoekers geteld? Door de VVD. En wie tellen ze mee? Ze tellen werkelijk iedereen mee. Ook de man die op straat getuige is van een optreden door een 1-armige gitarist uit Litouwen heet plots een theaterbezoeker. En ook de vrouw die 1 keer per jaar per ongeluk blijft hangen bij een documentaire over een blinde Macedoniër die desondanks heel aardig heeft leren te punniken heet plots een cultuurliefhebber. Ja, zo kan ik het ook. En zeker, ik ben belanghebbende in deze discussie. Ook ik krijg weleens te maken met subsidie-gelden. Niet rechtstreeks. Ik ben geen spons. Maar ik sta weleens in een theater waar subsidie naar toe gaat. Dat geld krijg ik niet op mijn bankrekening. Dat geld komt op de bankrekening van een technicus. En ja, ik ben er eentje van de oude stempel. Schoonheid mag wat kosten. En laten we deze discussie dan ook maar meteen op een volgend level brengen. De VVD staat pal voor de ondernemer. Ook de ondernemers die willen gaan investeren in de Derde Wereld. Niet uit idealisme. Ze zijn niet gek. Een groot gedeelte van de Nederlandse Ontwikkelingshulp gaat sinds een aantal jaren naar subsidies. Exportsubsidies. Voor VVD-ers. Er gaat enorm veel Europees geld naar de boeren. Naar VVD-ers. En dat mag van mij. Als al die zogenaamde ondernemers niet in staat blijken te zijn om hun eigen broek op te houden, dan help ik ze graag een handje. Dat is de socialist in Meneertje Manuel. Ik hoef als artiest niet met de hoofdprijs naar huis. Die overwinning laat ik maar al te graag over aan de managers. Het is ze van harte gegund. Wat me echter tegen de borst stuit is het enorme dedain achter die eis om excuses. Als je toch weet dat je eigen bij elkaar vergaarde kapitaal ook alleen maar aan elkaar hangt van leugens en bedrog en dat werkelijk iedereen dat weet, dan is deze aanval op de jongens en meisjes die nog geloven in de verbeelding een hele treurige. Dit land is groot geworden door de fantasie. En klein gebleven door de handel. Als we al onze kinderen gratis op vioolles sturen gaat er nooit meer eentje naar Syrië.