De afgelopen week ben ik druk geweest met het stofvrij maken van diverse zandpaden in mijn omgeving. Soms combineer ik dat met emmertjes water uit de Schipbeek halen om die dan vervolgens leeg te kieperen in het Twentekanaal. Als ik thuis ben loop ik soms even naar mijn voordeur om belletje te trekken. Daarna loop ik weer naar binnen, storm als een razende naar de voordeur waar ik dan probeer om mezelf te betrappen. Is nog niet gelukt. Ik ben begonnen met het verzamelen van postzegels uit Iets voor Christus. Die heb ik inmiddels allemaal. Dat hoop ik tenminste. Heb voor 2000 euro een complete verzameling gekocht van een handelaar uit Ghana. Al zouden het ook voetbalplaatjes uit 1978 kunnen zijn. Geeft niks. Die had ik nog niet.
Als alles goed gaat spreek ik over een kleine maand vloeiend Russisch, Arabisch en Mandarijn. Die taalcursussen worden gegeven door uiterst bevallige dames die een maand geleden hun kunsten nog vertoonden op Pornhub. Ik kan inmiddels ‘Da’ zeggen met een dildo tussen mijn tanden. Handig voor later. Ik begin iedere ochtend met een kop koffie waarna ik een uurtje de bijbel redigeer op taalfouten. Nog niks gevonden. Complimentje! Daarna ga ik een kwartiertje snorkelen in de Regge met een banaan in mijn oor. Dit is een belangrijk onderdeel van een mondiaal onderzoek naar de invloed van zwemmen in openbare wateren met een stuk fruit in je hoofd. Ik heb inmiddels contact met een Japanse vrouw die zwemt met druiven en een Belg die duikt met zijn hoofd in een meloen. Al is die Belg al de hele week niet in de chatgroep verschenen.
Omdat de meeste Polen inmiddels hun bips voor het bos hebben getrokken heb ik zelf de verbouwing van de badkamer onder mijn hoede genomen. We douchen inmiddels al de hele week bij de buren. Nou ja. Het is nog steeds onze eigen badkamer. Maar die staat dus bij de buren. Ligt. Die ligt bij de buren. In hun tuin. Die ik ook al 35 keer gemaaid heb. Wat best nog een klus was. Want die hebben alles betegeld.
Daarnaast heb ik deze week drie romans ingeleverd bij mijn uitgever. Die had ik van hem geleend. Ik heb een hele goeie uitgever. Ooit met hem afgesproken dat ik niet iedere week aan zou moeten schuiven bij DWDD. Is goed gelukt.
In mijn vrije uurtjes ben ik voornamelijk bezig met het verwisselen van de veters uit mijn schoenen. Dat zorgt iedere dag weer even voor een klein moment van geluk. ‘ Hé! Die veters zaten toch in mijn bergschoenen! Hahaha!’ Om mijn vrouw een beetje te ontlasten doe ik ook zelf de was. We hebben inmiddels drie volle zakken met kleding kunnen schenken aan Roel van Velzen. Wat ik morgen ga doen is nog niet helemaal zeker. Zit nog te twijfelen tussen het tellen van de korrels in een rijsttafel of het verplaatsen van de gehele buurtschap Stokkum. Ik verveel me in ieder geval niet. Nog niet.