Neen. Er is bij Meneertje Manuel in de afgelopen 35 jaar nimmer sprake geweest van een onveilige werksituatie. Zou ook best een beetje raar zijn geweest. Ik ben een soloartiest. En dan is het gewoon knap lastig om jezelf bij de keel te grijpen, in een hoek te duwen en dan ook nog eens keihard in het gezicht te schreeuwen. Dat gaat gewoon niet. Natuurlijk heb ik weleens op mij zelf lopen foeteren. Dat heet zelfkritiek. Maar dan ging ik nooit zo ver dat ik daarna de gehele weg onbedaarlijk huilend naar huis toe moest fietsen.
Ook kan ik me geen geval herinneren waarin ik mezelf seksueel geïntimideerd heb. Natuurlijk. Ik heb mezelf best weleens zitten betasten. Daar ontkom je niet aan. Je hebt in het leven zo af en toe sturing nodig. Om niet naast de pot te pissen. Maar daar zat nooit dwang achter. Vind ik.
Zeker. Er zijn grote aaneengesloten periodes in mijn artiestenleven waar ik geen enkele actieve herinnering meer aan heb. Dat was dan ook exact de bedoeling. Je gebruikt die enorme hoeveelheden drank en drugs natuurlijk niet om het geheel te onthouden. Dat is zonde van het geld. En die ene keer dat ik met mijn piemel heb staan zwaaien naar koningin Maxima? Dat heb ik nooit in de doofpot proberen te stoppen. Kon ook niet. Werd rechtstreeks uitgezonden op RTV Oost. En Maxima vond het ook geen enkel probleem. Sterker nog. Die is mij sindsdien ook altijd blijven volgen. Via OnlyFans.
Heb ook nooit last gehad van scheve machtsverhoudingen. Dat gaat gewoon niet in je eentje. Meneertje Manuel de Artiest is namelijk dezelfde als Meneertje Manuel de Mens en ik kan me als Meneertje Manuel de Artiest dan wel gaan gedragen als een horkerige dictator die zijn veel te kleine pikkie probeert te compenseren met ongeremde agressie en een veel te grote bek maar dat gaat dan vooral ten koste van Meneertje Manuel de Mens en daar heb ik me uiteindelijk alleen zelf maar mee.
Natuurlijk snap ik het. We hebben het hier over een presentator. En een presentator kan zelf helemaal niks. Hoeft ook niet. Een presentator moet niks anders doen dan de mensen aankondigen die wel iets kunnen. En daarna zijn bek dicht houden. Maar ja.
Dat ego. Het is toch ook niet te doen. Dat je eigenlijk niet meer bent dan een kakelend kapsel en daar dan een jaarsalaris voor ontvangt waarmee je ook 1200 Nederlandse popmuzikanten royaal had kunnen betalen. En dat al die 1200 Nederlandse popmuzikanten vervolgens braafjes op komen draven bij diezelfde Lul met Lipjes om daar dan een beschamende 60 seconden op te treden voor wat sociaal democratische reiskosten en een VARA-lolly. Ik zou mijn redactie ook helemaal de huid vol schelden.
Fijn dat Matthijs inmiddels de overstap naar de commerciëlen heeft gemaakt. Ik begrijp dat daar vooral artistieke beweegredenen achter zitten. Mooi! Hij doet het in ieder geval niet voor het geld. Want dat hoeft niet meer.