Arthur is dood. Door zijn kop geschoten. Door een prins. Ene Emanuel von und zu Liechtenstein. Geen familie. Arthur is 17 jaar oud geworden. Arthur was geen concurrerende ridder van de prins. Arthur was ook geen rivaliserende kikker. Arthur was tot afgelopen maart de grootste beer van Roemenië. Nu niet meer. Arthur is nu een voormalige beer. Een ex-beer. Ein das war einmahl Bär. Want Arthur is door zijn kop geschoten door prins Emanuel von und zu Liechtenstein. Wat een ongelooflijke prestatie genoemd mag worden. Want die beer liep dus niet door Liechtenstein. In Liechtenstein lopen geen beren. Daar hebben ze geen plek voor. Zo’n beer zou de hele dag tegen van alles en nog wat aan botsen. En op zulks gezeik zitten ze daar niet te wachten. Liechtenstein is niet veel groter dan de parkeerplaats bij de Amsterdam Arena. En natuurlijk. Daar kun je best een beer los laten lopen. Graag zelfs. Maar om op zo’n kleine oppervlakte op een beer te gaan jagen, dat heeft natuurlijk helemaal niks meer met sport te maken. Dat is alsof je een giraffe tussen de ogen schiet in de dierentuin van Emmen. Met behulp van een keukentrapje. En 10 lange mannen die de giraffe op zijn plek houden. En die na 20 keer proberen zelf dan maar stiekem het nekschot geven. Dat is niet wat je zegt een noemenswaardige prestatie. Zo makkelijk wist onze held zich er dan ook niet van af te maken. Prins Emanuel von und zu Liechtenstein moest er helemaal voor naar Roemenië afreizen. En dat is best een eind. Ongeveer anderhalf uur. Met een privéjet. En dat is niet gratis. Nou ja. Dat zou voor ons niet gratis zijn geweest. Me dunkt dat we daar niet te licht over moeten denken. En dan ben je er nog lang niet. Daar komt nog een vergunning bij. Het goeie hoedje. Een lichte lunch. Personeel dat die lichte lunch serveert op een bergrichel. Bouwvakkers die zorgen dat je na die lunch op die bergrichel een beetje relaxed in een jacuzzi kunt stappen. En dan ook nog die bergrichel verzetten naar een grasveldje op loopafstand van het vliegveld want: ‘Dit moet natuurlijk niet op werk gaan lijken!’ Je hebt gewoon niet in de gaten wat er allemaal moet gebeuren voordat een prins in staat is om met een speciaal ingevlogen houwitser in een camouflerende badjas en een klein beetje teut een 17-jarige beer door zijn kop te schieten. Wij vergeten dat weleens. Als gewone stervelingen. Die mensen hebben het niet makkelijk! Als prins ligt je hele leven twentievoorseffen onder een vergrootglas. En ook al doe je nog zo je best. En ook al zijn al je motieven van het zuiverste water. Ze nagelen je aan de schandpaal. Ze schreeuwen om je hoofd. Je wordt afgemaakt. Zonder proces. Als een beer. Terwijl je alleen maar iets goeds wou doen. Omdat je dacht: ‘ Dit is toch hartstikke leuk voor de 16-jarige Paddington!?’