Blog

Mijn favoriete neefje hing aan de telefoon. We bellen elkaar een paar keer per week om te controleren of het aantal familieleden een beetje op peil blijft. Ik vroeg hem of hij al verkering had. “Nee ome André, maar het komt nu wel steeds dichterbij, het is nog maar anderhalve meter!” Natuurlijk is dit niet echt gebeurd. Dit heb ik verzonnen. Wat moet ik anders? Meneertje Manuel is zich namelijk stierlijk aan het vervelen. Er is alleen nog maar fantasie zonder podium. Een hele gevaarlijke toestand, deze verveling. Je gaat dan dingen doen die je beter had kunnen laten. Zoals die soldaat die na drie weken lanterfanten in een loopgraaf besloot om even een ommetje te maken en al na 15 meter op een landmijn ging staan. Verveling is een zwaar onderschatte doodsoorzaak. Net als stompzinnigheid. Die stompzinnigheid komt overigens in gradaties. In Nederland hamsteren we rollen wc-papier. In de Verenigde Staten rennen ze massaal naar de winkel voor een vuurwapen. Geen idee hoe ze met een pistool een virus te lijf denken te gaan. ‘I shot the little bastard straight between the eyes!’ De rare reflex om bij een pandemie naar de dichtstbijzijnde wapenwinkel te rennen voor een nieuw pistool getuigt in ieder geval niet van heel veel vertrouwen in de medemens. Net als de onsmakelijke poging om op het virus de Chinese nationaliteit te plakken. Een virus kent geen grenzen. Een virus doet niet aan ras of gender. Het is de natuur. En de natuur is zo af en toe meedogenloos. Daar kun je heel gevat over doen en op een straathoek gaan staan schreeuwen: ‘Viruses don’t kill people, people kill people! ‘ Dan snap je er alleen geen kloten van. Dan heb je nog steeds het idee dat de mens de maat aller dingen is terwijl er nou juist op de natuur zo af en toe geen enkele maat staat. Er zijn nu mensen die heel enthousiast roepen dat deze crisis het begin kan zijn van een omwenteling en dat de wereld er alleen maar socialer op gaat worden. Ik vind dat lief. Wel wil ik er op wijzen dat er ook mensen zijn die heel enthousiast roepen dat deze crisis een gouden kans is om een heleboel anderen een poot uit te draaien. Het zal dus allemaal wel weer bij het oude blijven. Meneertje Manuel zit er inmiddels over te denken om zijn verveling te bestrijden met het schrijven van een roman. Ik heb ook al een titel: ‘De Meeste Mensen Deugen, jammer van al die anderen’. Een soort van thriller over een jongetje en een zieke komiek. En dat jongetje wil de zieke komiek een kaartje sturen en al na de eerste zoekopdracht op internet zit hij met open mond te kijken naar allerlei stukjes huisvlijt op YouPorn. En dan heb ik hem weer aan de telefoon hangen. ‘ Echt ome André! Helemaal niemand hield zich aan die anderhalve meter afstand!’

Meneertje Manuel is op dit moment samen met een heleboel collega’s in onderhandeling met Thuisbezorgd. Het idee is om het theater de komende weken bij de mensen naar hun voordeur te brengen. U kunt dan een bestelling plaatsen op internet en dan kom ik mijn voorstelling bij u door de brievenbus schreeuwen. Let er wel op dat u dan niet met meer dan 99 personen in het halletje staat! Ook is het verstandig om niet al te hoge verwachtingen te hebben van het decor, het licht en het geluid. Dat zal een beetje ‘ wie het eerst komt, het eerst maalt’ gaan worden. Het is bijvoorbeeld voor een produktie als Soldaat van Oranje de Musical ondoenlijk om iedere keer het ronddraaiende decor en de tribunes op te bouwen. Hou daarom vooral goed uw buren in de gaten! Het is nu al opvallend om te zien hoe groot de verschillen in populariteit zijn. Voor Marco Borsato is er alleen maar een aanvraag geweest voor een slecht betaald optreden op de stoep voor het consultatiebureau in Alkmaar. Bobbie Eden is tot en met december 2054 al helemaal vol geboekt. Ook zijn een heleboel artiesten bereid gevonden om niet alleen een optreden te verzorgen maar tegelijkertijd ook uw boodschappen te verzorgen. Let alleen een beetje op. Het is bijvoorbeeld niet zo heel erg verstandig om uw pincode te delen met Dotan. Aan de andere kant kan het dus ook zo maar zijn dat u liggend in bad met een glas rode wijn binnen handbereik word toegezongen door André Hazes Jr. die meteen even langs de apotheek is gereden voor een morningafterpil. Verder zijn we aan het praten met diverse Poolse bouwakkers met een showbizz-verleden. Om het nuttige met het aangename te verenigen. U kunt dan denken aan ‘ Een Nieuwe Badkamer, de musical’ of een integrale uitvoering van De Barbier van Sevilla terwijl een kogelronde alcoholist niet alleen de longen uit zijn lijf staat te zingen maar meteen uw ramen lapt. Voor de liefhebbers van de stevige rockmuziek heb ik nog wel even wat informatie. Het optreden dat de Duitse band Rammstein zou geven op de stoep van de familie Aantjes aan de Lindelaan 9 in Almelo is in verband met ruimtebrek verplaatst. Dat gaat nu plaats vinden op de stoep van de familie Brink aan de Lindelaan 11 in datzelfde Almelo. En dat alleen maar omdat Aantjes weigerde om zijn vuilcontainer even binnen te zetten. Voor al zijn fans heeft Rob de Nijs ook nog vervelend nieuws. U mag welliswaar massaal een kaars voor uw raam hebben gezet, Rob is niet meer te boeken. Die zit vast op een cruiseschip voor de kust van Oebele. En het optreden dat Guus Meeuwis zou geven op de parkeerplaats bij de Grolsch Veste gaat niet door. Guus heeft griep. We hebben wel een hele mooie vervanger gevonden. Joop Munsterman zal gaan voorlezen uit andermans werk.    

Via deze onsympathieke weg wil ik graag even mijn fans geruststellen, er is niet ingebroken bij Meneertje Manuel. Dat was bij Meneertje Soerjadi. En Meneertje Soerjadi, dat is toch even andere koek. Dat is een HBN-er. Een Hele Bekende Nederlander. En Meneertje Manuel is een KMVBV-er. Een Komt Me Vaag Bekend Voor. Dus nee. Ik ben afgelopen week niet beroofd van mijn beddengoed. Wat een rare buit! Kom je als inbreker thuis na een nacht hard werken, leg je een dekbed van Wibi Soerjadi op de keukentafel. Ik vind dit een hele goeie reden om als vrouw van die inbreker onmiddellijk een echtscheiding aan te vragen. Volgens mij hebben we hier te maken met een hele luie inbreker. Hij had de keus tussen een concertpiano van een paar ton of een dekbed van de IKEA. Als je dan gaat voor dat dekbed maak je toch je hele beroepsgroep te schande. Zeker als blijkt dat niet alleen het dekbed maar ook de molton is ontvreemd. Zouden ze daar nou over op lopen scheppen? Dat er een besloten Whatsapp-groep bestaat waar inbrekers over hun heldendaden verhalen? Dat ze daar een discussie hebben over de molton van Wibi. En dat die molton nog steeds heel erg naar Wibi ruikt. En dat Schele Gerrit aan Halfblinde Japie vraagt hoe hij in godsnaam weet hoe Wibi ruikt en dat Halfblinde Japie dan uitermate verbolgen de groep verlaat. De inbrekers lijken te hebben geweten dat Wibi niet thuis was. Dat is niet zo raar. Heel Nederland wist dat Wibi niet thuis was. Wibi was met Mickey Mouse. Het is natuurlijk een beginnersfout om overal rond te lopen bazuinen dat je een feestje viert in Parijs. Inbrekers kijken ook naar RTL Boulevard. Maar ja. Je moet altijd een afweging maken tussen de broodnodige publiciteit en de kans op het verlies van persoonlijke bezittingen. Zo zit Meneertje Manuel alleen aan tafel bij RTL Boulevard als die opnames 32 jaar van te voren worden gemaakt om zo het inbrekersgilde op een dwaalspoor te brengen. Vandaar dus  dat ik nog steeds niet te zien ben geweest bij RTL Boulevard. Dat duurt nog even. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat door een stomtoevallige samenloop van omstandigheden de uitzending van mijn gesprek bij RTL Boulevard samen gaat vallen met de dag waarop ik begraven word en ja, dan maken we het de inbrekers wel heel erg makkelijk. Dat is dan het risico van het vak en laten we wel wezen, het is best wel eens lekker om gevaarlijk te leven. Ondertussen is er in mijn dorp geen enkele sprake van een benefiet voor Wibi. Hij was gewoon verzekerd. Wel wil ik namens Wibi de inbrekers nog even waarschuwen. De molton is afgelopen maand mee geweest tijdens een optreden in een verzorgingstehuis in het Noorden van Italië. Denk daar maar eens aan als u straks uw longen in uw schoot hoest. U had toch voor de piano moeten gaan.  

Om mijn solidariteit met het Chinese volk te onderstrepen zit ik nu al bijna drie weken iedere avond bij de Wok van Stokkum. Ik zit daar elke avond in mijn eentje. Andere klanten laten het afweten. Het personeel is in geen velden of wegen te bekennen. Sterker nog. Er is helemaal geen Wok van Stokkum in Stokkum. Veel veiliger kun je echt niet uit eten gaan. Toch vind ik het belangrijk om mijn medeleven met de Chinezen in de praktijk tot uitdrukking te brengen. Was het niet John F. Kennedy zelf die ooit de legendarische woorden sprak: ‘Ich bin ein Chineze.’ Nee. Dat was iemand anders.

Ondertussen hebben de eerste gevallen van besmetting ook de Nederlandse samenleving bereikt en ja, daar mogen we best een beetje trots op zijn. Het zou toch van de zotte zijn geweest als een zeevarende handelsnatie als de onze het grenzeloze coronavirus bespaard zou blijven. Ik weet dat er een heleboel Nederlanders zijn die echt helemaal niks meer met de rest van de wereld te maken willen hebben, zelfs die boreale angsthazen moeten toch erkennen dat het goed voelt om deel uit te maken van een groter geheel. We worden genoemd! Op het moment dat ik dit schrijf hebben we te maken met twee besmettingen. Dat is niet veel. Nog niet. Want gelukkig heeft 1 van de slachtoffers carnaval gevierd in Tilburg. Ik wil hier niet onnodig paniek gaan zaaien. Daar hebben we de sociale media voor. Wel kunnen we er van uit gaan dat nog voor de zomervakantie heel Noord Brabant zonder bevolking zal zitten. Het is niet leuk voor de Brabanders. Maar wel voor de Groningers. Die kunnen daar dan mooi aarbevingsvrij naar toe verhuizen. We kunnen dan meteen twee vliegen in 1 klap slaan door de gehele Brabantse varkensindustrie op te doeken. We lossen daardoor direct het stikstof-probleem op zodat we weer met 130 kilometer per uur naar de Wok van Stokkum te racen. En een slimme ondernemer zou daarop kunnen anticiperen en daadwerkelijk een Wok van Stokkum uit de grond stampen. Uw dood. Mijn brood. Sambal bij? We kunnen wel doen alsof alle mensen deugen, er zijn er ook altijd genoeg om te profiteren van de ellende van een ander. Het is dus zaak om net iets eerder te profiteren dan de rest. Zo is Meneertje Manuel inmiddels begonnen met de verkoop van Het Allerlaatste Mondkapje. Het Allerlaatste Mondkapje ligt sinds afgelopen week bij Sotheby’s en ik heb daar inmiddels een bod op mogen ontvangen van een kleine 700.000 euro. Nog niet helemaal het streefbedrag maar we komen in de buurt.  Ik hoop uiteindelijk op een bedrag van rond de 768 miljard euro waarmee ik de ellende van de vluchtelingen op Lesbos hoop te verlichten. De mensheid sjokt nu eenmaal van tragedie naar tragedie. Alles wat we nog kunnen doen is het gat van de ene ramp dichten met de opbrengsten uit een andere. 

En we hebben er weer eentje. Ein einsamer Wolf. De 43 jarige Tobias Rathjen uit Hanau. Schitterende prestatie! Deze meneer is er in geslaagd om 10 ongewapende medemensen standrechtelijk te executeren. Ontzettend knap. Het idee achter deze moordpartij was het zuiveren van de Duitse bevolking. Fans uit extreemrechtse kringen hebben teleurgesteld gereageerd. En ik snap dat. Want als iedere Duitse jongen met het zwarte hart op de goeie plaats in dit tempo de Duitse bevolking gaat proberen te zuiveren van ongewenste elementen dan zijn ze daar over 1000 jaar nog mee bezig. En dat is nooit de bedoeling geweest. Het moet niet op werk gaan lijken. We kunnen het Tobias Rathjen zelf niet meer vragen. Tobias heeft zelfmoord gepleegd. Want op 1 of andere manier eindigen deze moordpartijen altijd met een zelfmoord van de dader. Je zou toch wensen dat de eerstvolgende boze Duitser begint met die zelfmoord. Dan hebben we dat in ieder geval gehad. Tobias heeft ook zijn moeder vermoord. Wat ik een beetje raar vond. Mevrouw leek me geen onzuivere Duitser. Ze was wel bedlegerig. Dat had wat mij betreft in zijn manifest vermeld moeten worden. Dat hij Duitsland wilde zuiveren van ongewenste elementen en zo hier en daar een bedlegerig familielid. Slordig. Onze Tobias was daarnaast ook nog een incel. Een incel is iemand die alle dagen seks heeft met helemaal niemand. Ook dat snap ik. Want welke vrouw wil nou het bed delen met iemand die 10 ongewapende medemensen standrechtelijk gaat executeren? Dat staat gewoon heel erg raar op je c.v. Zeker. Als er de afgelopen maanden in Hanau een vrouw was geweest die onze arme Tobias even tussen haar vlezige dijen had gelaten dan was dit natuurlijk nooit gebeurd. Toch gaat het te ver om deze verschrikkelijke aanslag dan maar in de pumps van die Deutsche Frauen te schuiven. Het was voor de gemiddelde Nederlandse vrouw ook maar een paar uur rijden geweest. We hebben allemaal schuld. Ik ook. Want hoeveel moeite was het nou geweest om even in een makkelijk jurkje te schieten en in een halve dag naar Hanua te kachelen om daar Tobias van de hoogste nood af te helpen? Wat er nu gaat gebeuren? Ik denk dat het wachten is op de volgende aanslag. Het liefst natuurlijk een aanslag door moslim-fundamentalisten. Zodat extreemrechts weer even het slachtoffer uit kan hangen. Dit spelletje moet natuurlijk zorgvuldig gespeeld worden. Een heleboel van ons. Een paar van jullie. Een paar van ons. Een heleboel van jullie. Het is zoeken naar de juiste balans. Niemand is er bij gebaat om de ander de definitieve doodsklap te geven. Dan is het voorbij. Dan heeft er eentje gewonnen. Dat is een uitslag die alleen maar verliezers kent. Dan moeten we op zoek naar een andere vijand. En dat kost gewoon klauwen met geld. Het is precies zoals het al eeuwen gaat: ‘Niemahls wächsel eine siegende Manschaft.’  

Meneertje Manuel is gepolst of hij Mathijs van Nieuwkerk zou willen opvolgen als presentator van De Wereld Draait Door. Ik zit nog te twijfelen. Ik heb natuurlijk alvast het goeie kapsel en weet dat Aznavour niet is opgegroeid in een Franse banlieue. Ook heb ik weleens een boek gelezen en luister ik niet langer dan 60 seconden naar een gemiddeld popliedje. Natuurlijk heb ik ook een paar eigenschappen die me wat minder geschikt maken als presentator. Zo ben ik totaal niet geïnteresseerd in de andere gasten. Meneertje Manuel is namelijk een artiest en artiesten zijn nu eenmaal niet zo van het veinzen. Maar ja. Mathijs van Nieuwkerk was niet eens een artiest. Dus waar lullen we over. Ik heb wel een aantal eisen bij de producers neergelegd. Zo wil ik het ballet van Penny de Jager terug. Die hoeven dan niet te dansen. Liever niet. Die mogen op de tribune gaan zitten. Alle afleveringen. Want ik wil zo snel mogelijk continuïteit in het programma. Ik wil ook graag een Sint Bernard. Als tafelhond. En een Chinees die helemaal alleen moet zitten omdat alle anderen bang zijn van zijn angstaanjagende hoestbuien. De Wereld Draait Door blijft namelijk een maatschappelijk betrokken programma. Zo zal er midden in de studio een fijne ballenbak komen te staan waar de Kemphanen van de Week in worden gedumpt om hun problemen uit te praten. In de eerste aflevering verwelkom ik Wout Brama en Sander Boschker. Ook komt er een nieuwe rubriek waarin we het Vragen Aan Peter. Hierin zal Peter R. de Vries op zijn eigen wijze commentaar geven op de actualiteit door iemand uit het publiek zijn antwoorden volkomen willekeurig op te laten zoeken in het omroeparchief. Hoeft nooit meer uitgenodigd te worden! Wat we in de Wereld Draait Door nooit meer gaan doen is praten over andere televisieprogramma’s. Daar hebben we die andere televisieprogramma’s al voor. Wel zit iedere aflevering Thierry Baudet aan tafel. En die stel ik iedere dag een hele moeilijke vraag. In het Latijn. En dan mag Theo Hiddema de antwoorden opzoeken. Daardoor is het oorspronkelijke Per Seconde Wijzer overbodig geworden zodat Erik Dijkstra zich weer volledig kan focussen op het NK Bierflessen Gooien.   

Ook wil ik iedere aflevering een fijn gesprek kunnen voeren met een overleden schrijver. Die hebben toch tijd zat. En ik wil ook af van de nogal dwingende uitzendtijden. Soms heb je een gast aan tafel zitten die zo slaapverwekkend is dat je al na 20 seconden het gesprek richting de Pil van Drion probeert te sturen. Die aflevering hoeft dan ook niet langer te duren dan die 20 seconden. Maar het zou ook zo maar kunnen zijn dat het gesprek zo verdomde interessant is dat er geen enkele reden is om deze stop te zetten. Afleveringen die zomaar een dikke twee maanden duren behoren dus ook tot de mogelijkheden. Alleen het geld is nog een probleem. Ze vragen 200.000 euro. En dat heb ik dus niet.    

Marco Borsato is uit elkaar. Ik weet nog precies waar ik was toen dit verschrikkelijke nieuws bij me binnen kwam: in de rij voor de kassa van de Hema in Franeker terwijl ik een moorkop probeerde af te rekenen. Natuurlijk wist ik dat het al een tijdje niet lekker ging tussen Marco Borsato. Marco had natuurlijk al jarenlang vooral zijn eigen liedjes op het repertoire staan en ja, daar zou zelfs Rutger Bregman een depressie van krijgen. Ook stond er al veel te lang een spuuglelijk witlederen bankstel in zijn woonkamer waar Gordon ooit in had gezeten en hij kreeg die vlek er maar niet uit. Natuurlijk is zo’n vlek niet de belangrijkste reden voor de breuk tussen Marco Borsato maar helpen doet het ook niet. Heb je net een leuk weekendje met de familie georganiseerd, je staat te hannesen met een flesje rood in een romantisch keukentje in een blokhut met uitzicht op de Ourthe en opeens schiet het je door het hoofd: 

‘ Vlek…’ Het zijn van die kleine irritaties die zelfs een pornoacteur uit de concentratie zouden brengen. En we weten allemaal wat er nodig is voor een breuk. Een heleboel kleine irritaties die je vervolgens bij elkaar op begint te tellen. Zoals alle keren dat je de keuken binnen komt lopen en iemand blijkt alle ontbijtbordjes te hebben omgedraaid. Je weet dat het een dingetje uit het verleden is. Je hebt er ook goeie gesprekken over gevoerd. Dat het leven een kwestie van geven en nemen is. Dat sommige mensen er genoegen in scheppen om constant door hun eigen muziek heen te zingen. En dat anderen hun roem hebben te danken aan het omdraaien van bordjes. Op een bepaald moment in je leven loopt het emmertje gewoon over. En dan is er nog maar 1 mogelijkheid om uit de impasse te komen. Je gaat uit elkaar. Gelukkig maar dat Marco Borsato nog maar pas geleden zijn faillissement heeft aangevraagd. Scheelt een hele boel werk bij het verdelen van de inboedel. En deze breuk kun je natuurlijk ook zien als een mogelijkheid. Marco zou er een hele tour aan vast kunnen knoppen. Concerto in Mineur. Wel even de setlijst opfrissen. Want zingen dat hij voor altijd en eeuwig zijn trouw had beloofd. Dat kan natuurlijk niet meer. Je moet wel eerlijk blijven. En daar staat onze Marco voor. Eerlijkheid. Hollandse eerlijkheid. Hij gaat deze breuk op een hele integere manier tot de laatste druppel uitmelken. Want er gaan wel vaker mensen uit elkaar. En die willen daar Marco over horen zingen. Want die kan zo verschrikkelijk goed die armzalige Hollandse treurigheid onder woorden brengen. Het zal alleen even lastig worden om aan de goeie kaartjes te komen. Moet je als fan nu een concert van Marco gaan bezoeken? Of toch liever naar Borsato? Want ja. Marco Borsato is uit elkaar. 

Dat corona-virus, ik begrijp niet waarom we daar zo paniekerig over doen. We zouden het ook kunnen kan zien als een mogelijkheid die ons in de schoot wordt geworpen. Zo zijn er in ons land meer dan 10.000 vijftig-plussers met een soort van doodswens. Nu kijk ik zelf weleens per ongeluk naar Omroep Max, dus die doodswens snap ik. Die 10.000 zouden we dus mooi op het vliegtuig naar Wuhan kunnen zetten. Er zijn toch al Nederlanders die het volslagen belachelijk vinden dat de KLM is gestopt met zijn vluchten naar die miloenenstad, die mogen dan gratis met ze mee. In de bagageruimte. Statistisch gezien sterft ongeveer 2 procent van de patienten aan de gevolgen van dit virus, hoe mooi zou het zijn als we in die statistieken vooral mensen terug gaan zien die er toch al klaar mee waren. Helemaal mooi voor de mensen die wel het virus onder de leden hebben maar toch heel graag verder willen leven. Die krijgen met dit foefje een aanzienlijk grotere overlevingskans en daar kan geen altruïst bezwaar tegen hebben. Ook zouden we de gehele bevolking, of wat daar nog van over is, van het geteisterde Jemen met een luchtbrug kunnen verplaatsen naar Wuhan. Dat lijkt misschien heel onaardig richting de toch al zo geplaagde bevolking in Jemen maar ik geef het u op een briefje, met een kans van 2 procent om te sterven zou iedere Jemeniet op dit moment de handjes dicht knijpen. Ik kan alleen maar mijn persoonlijke voorkeur met u delen. Ik krijg liever de griep met een reële kans dat ik het overleef dan een Saudische bom op mijn harsens en mijn haar donders in de war. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat de natuur ons met dat corona-virus iets probeert te vertellen. Dat er op dit moment net even te veel mensen op deze planeet leven en dat we zelf niet in staat zijn om in te grijpen omdat zowat alle internationale verdragen er op gericht zijn zoveel mogelijk mensen in leven te houden. Wat natuurlijk totaal indruist tegen de natuur. Ik pleit dan ook voor een soort van Oostvaardersplassen maar dan mondiaal en dan niet met paarden maar met mensen. Dat mogen paardenmensen zijn. Of varkensboeren. Of alleen maar mannen die vinden dat meisjes besneden moeten worden en zelf al flauw vallen als ze zich snijden aan een bladzijde uit de Koran. Nee. Dat moeten we natuurlijk niet gaan doen. We moeten het corona-virus zijn werk laten doen zonder aanziens des persoons. We zijn op dit moment met 7.761.229.389 mensen. Als we daar 2 procent van af weten te snoepen houden we er nog meer dan genoeg over om ons helemaal kapot aan te ergeren.  Daar kunnen we dan prachtige romans over schrijven en de mensen van Netflix hebben genoeg materiaal om ons door een heel seizoen te loodsen. En ja. Dan zijn we weer op het oude niveau en kunnen we weer helemaal opnieuw beginnen.  

Meneertje Manuel viel deze week van zijn stoel van verbazing. Nu ook al seksueel misbruik bij de Jehova’s Getuigen! Ik wist dat ze al jarenlang met god aan het rommelen waren. Maar ik dacht dus altijd dat het gebeurde met wederzijdse toestemming. Jammer. Ik hoopte dat de Jehova’s er een hogere moraal op na hielden. Natuurlijk had ik weleens een vermoeden dat er ook in die kringen aan het uitwisselen van lichaamssappen gedaan werd. Er liepen tenslotte iedere zaterdag een heleboel mini-Jehovaatjes bij ons door de straat. Maar ik heb dus altijd gedacht dat ze die van god zelf hadden gekregen. Dat ze daar zegeltjes voor konden sparen. En dan met een volle kaart naar het hoofdkwartier in Emmen om die in te ruilen voor een splinternieuwe. Eentje die nog nooit gebruikt was. Nu blijkt dus dat ook de Jehova’s zich bezondigen aan geslachtsgemeenschap. En niet zomaar geslachtsgemeenschap. Het ging hier dus om geslachtsgemeenschap waar niet altijd toestemming voor gevraagd werd. Omdat die Jehova’s dus ook maar gewone mensen blijken te zijn. Met niet alleen de lasten maar zeker ook de lusten. En ja. Dan helpt het natuurlijk niet dat de Jehova’s Getuigen een club is die er nogal scheve machtsverhoudingen op na houdt. En overal waar scheve machtsverhoudingen aanwezig zijn zal op den duur het seksueel misbruik zijn opwachting maken. Dat komt door de mannen. Mannen kunnen nu eenmaal heel slecht omgaan met scheve machtsverhoudingen. Dat zie je dus nu bij de Jehova’s. Maar ook de katholieken konden er wat van. En directeuren van castingbureaus. Producenten van Hollywoodfilms. Miljardairs met heel veel tijd en geen enkel idee. Omhooggevallen dropveters werkzaam bij 3FM. Prinsen die van geen kwaad willen weten. Medewerkers van het Openbaar Ministerie. Caligula zelf. Als je dus het seksueel misbruik uit de wereld wilt helpen moet je een eind maken aan de scheve machtsverhoudingen. Maar ja. Dan moet je dus wel afspreken dat geen enkele man ooit nog een scheve machtsverhouding probeert na te streven. Waarmee de lol er voor een heleboel mannen definitief af is. Want juist die scheve machtsverhouding is vaak het ultieme doel. Om uiteindelijk altijd en overal te kunnen doen waar meneer zin in heeft. Ik zou dan ook nooit meer een onderzoek uitvoeren naar organisaties met een scheve machtsverhouding. Dat is zonde van de tijd. In iedere organisatie met een scheve machtsverhouding is sprake van misbruik. Omdat het misbruik al bij de oprichting daarvan de bedoeling was. Spaar me dan ook het zoveelste onderzoek met de zoveelste totaal voorspelbare uitkomsten. We moeten af van het idee dat er gedomineerd moet worden. En als die dominantie voor een heleboel mannen niks minder is dan een levenstaak dan moeten we daar een oplossing voor zien te vinden. Misschien kan er een soort van griep worden bedacht die alleen maar strontvervelende mannetjes aanvalt. Ik ga maar eens bellen met een Chinese wetenschapper. Soms moet je de natuur een handje helpen.  

Ook dit jaar zal Meneertje Manuel ons land niet gaan vertegenwoordigen tijdens het songfestival. Ik zat er wel dichtbij. Bij de laatste 17 miljoen! Net als Thomas Berge. Een journalist van het gerenomeerde muziektijdschrift Story hing aan de telefoon en vroeg of ik erg teleurgesteld was. Nee. Nou, daar kon hij wel een bladzij mee vullen. Wel heb ik auditie gedaan als cellist in het orkest dat de live muziek gaat verzorgen tijdens het songfestival. Ik kan alleen voor geen meter cello spelen. Maar dat leek me geen bezwaar. Die muzikanten worden tenslotte ook niet betaald. Wat ik ontzettend grappig vind. Op een internationaal muziekfestival juist de muzikanten behandelen als uitschot, het definitieve sluitstuk op de begroting. Alsof je Hakim Zyech voor een paar consumpiebonnen iedere twee weken laat opdraven in de Arena. Zodat hij de broodnodige ervaring op kan doen. Natuurlijk is de belachelijke behandeling van muzikanten op het songfestival de schuld van links. Alles is namelijk de schuld van links. Zeker op de televisie. Want televisie is een links bolwerk. Zelfs RTL4 is inmiddels links. En dat komt door Eva Jinek. Want die is links. En dan niet zomaar links. Maar verwerpelijk links. Die moest lachen om Herman Koch. En Herman Koch is ook links. En Herman Koch bestond het om Thierry Baudet met de dood te bedreigen. Nou ja. Niet echt met de dood te bedreigen. Hij zou Thierry wel eens langs de snelweg willen zien wandelen. Niet op de snelweg. Langs de snelweg. Ik zou dat een bijna-dood-bedreiging willen noemen. Maar dan nog. Je moet niet aan onze Thierry komen. Want Thierry die kan gewoon zeggen wat hij denkt zonder dat iemand kan herhalen wat hij dacht dat Thierry nou exact had gezegd. En daar moet je geen grappen over maken. Hij heeft het al moeilijk zat. En hij niet alleen. Ook zijn fans. Want die staan te juichen als Thierry weer eens gezegd heeft  wat ze altijd al gedacht hadden. En die moeten dan thuis in de Dikke van Dale opzoeken wat ze nou precies dachten wat hij gezegd had. En dan gaan ze dat herhalen. Wat op zich weleens verwarrend is. Iemand die bij de slager in de rij misprijzend naar de chorizo staat te wijzen en begint over oikofobie. Waarna de slager zich verontschuldigd. En ook de Ardenner Ham uit voorzorg wat naar achteren legt ter faveure van de ossenworst. We zijn een land van zeikerds. We zeiken ons het graf in. Omdat zeiken zorgt voor de broodnodige afleiding. Omdat zeiken de daadwerkelijke schande onder een dikke straal urine verbergt. Het organiseren van het songfestival kost 26 en een half miljoen euro. Een beetje zaalhuur. Een paar presentatoren. Geluid en licht. Catering. Beveiliging. Regie. En een zanger. Dat geld moet natuurlijk zo eerlijk als maar mogelijk is verdeeld worden. Dat gaat dus naar de grootste zeikerds. En voor dat linkse stelletje uitvreters hebben we nog een paar consumptiebonnen.