Blog

Ik zat in de kroeg met een vriend. En we spraken over het vak. En dan vooral over ons vak in Europa. “Want Europa, daar heb je dus helemaal niks aan, als Nederlandstalige artiest. Je kunt als extra door een klein stukje België stiefelen en dat is het dan. Dat hadden we ooit al eens geregeld tijdens een schoolreisje. Het allergrootste gedeelte van Europa is voor de Nederlandstalige artiest niks dan een vakantiebestemming. En ik heb helemaal niks met vakanties. Die kosten alleen maar geld. En daarom is het dat de meeste Nederlandstalige artiesten helemaal niks met dat hele fukking Europa hebben. Ik weet het. Het is ooit een bewuste keuze geweest. Ik heb het er zelf naar gemaakt. Ik ben een Nederlandstalige artiest geworden. Maar let wel! Toen woonden we nog in Nederland, Meneertje Manuel. En niet in dit bij elkaar geraapte zooitje ongeregelde economieën dat zich Europa noemt. En dan kom je er na 25 jaar de Nederlandstalige artiest hebbende uitgehangen achter dat je de verkeerde taal spreekt. In je eigen land! Oh, ik gun het ze wel. Die Oostenrijkse mevrouw in dat mannenlichaam met die baard op de keel, ik vond dat schitterend. Maar waarom moest dat liedje van ons nou weer in het Engels? Dat is toch opnieuw een mes in de rug van de Nederlandstalige artiesten. Sieneke was niet zo’n heel erg sterke inzending. Zij is zelf de eerste om dat toe te geven. Dat was geen handige afvaardiging van de Nederlandstalige artiesten. We hadden het Maarten van Roosendaal moeten gunnen. Als afscheidskado. Maar als we nu volgend jaar Daniel Lohues afvaardigen? Met een skitterend Nederlandstalig liedje in het Drents? Over Europa. Kearl in oew Jurk met den board wat stoa ie doar treurig te kieken noar Ilse? Of zoiets. Het mag ook een liedje zijn van Anne Frank. Al is dat natuurlijk geen echte Nederlandstalige artiest. Die krijgt ook altijd veel betere recensies in Duitsland. Wat natuurlijk weer koren op de molen is van de Nederlandstalige artiesten. “
Wat die vriend me probeerde te vertellen? Dat er niet zo heel veel aan de hand is. Ilse de Lange won afgelopen weekend zowat in haar eentje het songfestival. Mooi man! Luc Castaignos heeft zijn rijbewijs. Tadic mag niet meedoen tijdens de afscheidswedstrijd van Sander Boschker. Albert Verlinde is er de oorzaak van dat de Russen onze homo’s haten. Het vliegveld Twente krijgt 12 openbare toiletgebouwen. En niemand heeft het gedaan.

Beste lezers! Ik zal hoop ik aan jullie alles kunnen toevertrouwen. Want er moet mij iets van het hart. Op 8 mei gaan we het meemaken, de wereldpremiere van het theaterstuk Anne. Niet die van Herman van Veen. Ook niet de Anne van Clouseau. Het gaat om de Anne van het Dagboek. Anne Frank. Voor altijd en eeuwig verbonden met het belachelijke lot van het Joodse Volk in de 2e Wereldoorlog. En waar tot in de lengte der dagen een schuldbewust zwijgen het Nederlandsche Volk had gesiert, is het dan nu eindelijk zo ver. Onze Anne gaat in de uitverkoop. Er is een speciaal theater gebouwd voor Anne. Ja. Niet voor Anne. Dat kan natuurlijk niet. Anne is al heel lang dood. Nee, er is een theater gebouwd waar mensen die hun portemonnee op de goede plek hebben zitten heel integer het verhaal van Anne Frank nog eens gaan vertellen. Een kaartje kost 75 euro. Dat wil zeggen, voor de mensen die op de eerste rang willen zitten. Voor alle anderen is het 35 euro. Maar dan zit u wel zo ongeveer in het Achterhuis naar de voorstelling te kijken. U kan ook voor een arrangement gaan. Ik noem een borrelbox. En een borrelbox de luxe. En jawel, er zijn ook VIP-arrangementen. Dan mag u na afloop met Anne op de foto. Niet de echte Anne. Dat kan helaas niet meer. Maar er is een meisje gevonden dat heel erg op haar lijkt. En dat vinden wij Nederlanders toch ook leuk. Het script voor Anne is geschreven door Leon de Winter en Jessica Durlacher en dan zit je qua integriteit toch echt in de Champions League van Europa. En de mensen van het licht, het decor en het geluid zijn ongeveer dezelfde mensen die achter het licht, het decor en het geluid van Soldaat van Oranje de Musical zitten, dus dan weet je het wel! Nog nooit heeft hun lijden er zo mooi uitgezien laat staan zo schitterend geklonken. Dolby Surround!! De Duitsers leken werkelijk overal vandaan te komen! Ik vond het schitterend! En daarmee zijn we wat mij betreft ook bij het grootste bezwaar tegen Anne, het Theaterstuk. Het is een vervolg op Soldaat van Oranje, de Musical die nu al 10 jaar onafgebroken opgevoerd lijkt te worden. En je mag van mij best zo af en toe ons totale falen als mensheid op de planken brengen. Maar niet langer dan die hele oorlog heeft geduurd.

Mijn helaas veel te vroeg overleden collega Martin Bril blijkt zich stiekum in natura te hebben laten betalen voor het schrijven van zijn columns in de Volkskrant. Zo reed hij altijd gratis en helemaal voor niks rond in de nieuwste Volvo en hoefde daar alleen maar zo af en toe de naam Volvo voor te laten vallen. Dat zou ik zelf dus nooit doen. Ik rij dan ook rond in een pikzwarte Ford Mustang. Echt een hele mooie Ford Mustang. Een Ford Mustang die je normaal alleen in films ziet omdat ze volkomen onbetaalbaar zijn voor zo maar een columnist van een regionaal dagblad. Het mooie aan deze Ford Mustang is ook nog eens dat er in de kofferbak van de Ford Mustang een rode Fender Stratocaster uit 1972 ligt. Jawel! Een rode Fender Stratocaster! Zoals je die kan zien hangen bij de firma Huigens in Hengelo! Of bij Musik Produktiv in Iepenburen. Dat mag ook. Ook heb ik een hele fijne geluidsinstallatie van Sony in de Ford Mustang zodat ik de muziek die ik maak op mijn rode Fender Stratocaster op een werkelijk sublieme wijze kan afspelen. Ik zit overigens niet de hele dag in mijn zwarte Ford Mustang. Ik lig ook wel eens in mijn jacuzzi die de oplettende lezer zal herkennen uit de folder van de Intratuin. U kan me daar heel moeilijk in zien liggen omdat we de hele tuin sinds kort vol hebben staan met de prachtigste planten van Hoveniersbedrijf Sas Haan. Of ik lig op de bank van Woonservicewinkel Van der Kolk naar mijn 3D televisie van de Mediamarkt te kijken. Dat is te zeggen, als ik niet teveel word afgeleid door een paar vrouwelijke medewerkers van Interieurverzorgingsbedrijf Kim Holland die de kamer stofzuigen met een splinternieuwe hypermoderne Nilfisk die zelfs koffie kan zetten en koud bier kan tappen. Ik sta overigens op het punt om te gaan verhuizen naar een schitterende vrijstaande villa die me kant en klaar is geleverd door de firma’s Aan de Stegge, Ziel en Woonservicewinkel van der Kolk. En voordat u nu in de pen klimt en een boze brief op poten gaat schrijven naar de redactie van de Tubantia, ik ben eigenlijk ook nog op zoek naar een redelijk pensioenfonds en voor de zekerheid ook nog een ruime uitvaartverzekering zodat we de broodjes van Bakkerij Nollen en de koffie van Douwe Egberts over een jaar of 40 gul kunnen gaan uitdelen in de aula van Twente’s beste crematorium in Usselo.

Ik vind het een mooi verhaal, de nakende terugkeer van de Wolf in Twente. Met in zijn kielzog natuurlijk Roodkapje, Hans en Grietje en dat lekkere blonde ding op die erwt. Dit land kan wel wat sprookjes gebruiken. Het is alsof alles alleen nog maar draait om geld, om geld, om geld en om economisch gewin. Begrijp me niet verkeerd, Twente kan absoluut wat extra werkgelegenheid gebruiken. Maar zo’n doorstart van een vliegveld, dat is toch niks anders dan de zoveelste generatie textielbaronnen die over de ruggen van het Twentsche Proletariaat hun zakken gaan vullen. Waarom gaan we daar geen groot Sprookjesbos van maken? Dat we direkt weten welke Gelaarsde Kat in de Zak we kopen. De Efteling voor Tukkers. Twekkeling. Met de Grolsche Kater. Herman Finkers en de 7 Overvliegende Straaljagers. Mans en Graads en Eensch in de 1001 Nacht hetzelfde Liedje. Of nog beter, de eerstvolgende miljoeneninvestering in deze regio komt ten goede aan iets moois. Niet iets nuttigs. Niet iets winstgevends. Maar iets moois. We zouden daar de grootste Openlucht Bioscoop van Nederland kunnen vestigen. Dat we met 25.000 toeschouwers tegelijkertijd kunnen kijken naar Turks Fruit op een heel groot scherm. De rits in de spijkerbroek van Rutger Hauer is dan 10 meter groot. Daar zou zelfs de familie Wessels enig respect voor op moeten brengen. Ik ben niet onnozel, de strijd voor schoonheid is een achterhoedegevecht. En als Tukkers 1 ding niet kunnen is het wel verdedigen. We scoren weleens, maar krijgen er nog veel meer om de oren. En dat moet maar eens afgelopen zijn. Ik ben dan ook sinds afgelopen week officiëel in verzet. Meneertje Manuel is lid van de Ondergrondse. En de Ondergrondse is niks dan een Hol. Een Hol voor de Wolf. En Roodkapje. En Hans en Grietje en dat lekkere blonde ding op die erwt in wie ik heel graag Ilse de Lange zou zien. Of heb ik nu alles verraden? Ik zag vorige week iets buiten Ootmarsum een piepklein draakje in het Springendal. Het beestje zat op een bruggetje vlakbij het prachtige Engelse Landhuis dat daar ooit door de familie Jannink was neergezet. De allermooiste Wibra ter wereld. En ik zat te denken. Als dat draakje hier al kan vertoeven, dan moet dit ook niet te min zijn voor de burgerluchtvaart. Dus. Als er al een vliegveld moet komen in Twente. Dan alsjeblieft in de tuin van het volk dat daar het meest om verlegen zit.

Mijn poep wil mij iets vertellen. Dat is tenminste wat een Mannetje van de Radio me de laatste paar weken duidelijk wil maken. “Hallo Meneertje Manuel! Je poep wil je iets vertellen! “ Wat is me niet helemaal helder. Dat ik wat langer op mijn eten moet kauwen? Dat ik wat minder Belgisch Bier moet drinken? Dat ik vooral moet ophouden met overal rode pepers door heen te strooien. Dat hoeft mijn poep me niet te vertellen. Dat voel ik zelf ook wel. Ik weet dat poep enorm veel informatie bevat over de gezondheid van de gulle gever maar om nou iedere keer met een zaklamp en een vork exact uit te zoeken wat mijn poep me wil vertellen, ik zou daar hartstikke depressief van worden. Dan ben je dus elke dag bezig met het zoeken naar het prilste bewijs dat je dood aan het gaan bent. En ik weet niet hoe het met u is, beste lezer, maar ik hoef dat dus helemaal niet te weten. Ik ga vanzelf wel een keer dood. En dan laat ik me graag verrassen. De mooiste doodsoorzaak lijkt me ouderdom. Dat ik er nog eens 48 jaar bij krijg en tot in de zomer van 2062 dit soort van stukkies tik. Met natuurlijk ook al mijn lezers nog in leven. Waarom zouden jullie het minder hebben? De lelijkste doodsoorzaak is geweld. Die gehandicapte dochter van die bankier in Laren. Als een mens het leven moet laten om zo te boeten voor de frustraties van een ander, ik word daar altijd zeer mismoedig van. Pleeg dan eerst zelfmoord en bekijk daarna wat je met je dochter wil doen. Of de moord op Pater Frans in Holms. Dat stompzinnige religieuze geweld. Als ik er niet al eentje was zou ik er onmiddellijk atheïst van worden. Je hebt ook hele rare doodsoorzaken. Alleen maar sap drinken. Een depressie na een tekenbeet. Van de fiets vallen. In de Centraal Afrikaanse Republiek wonen. Sterven kan op ieder moment van de dag. En ja, dit gaat ook over Thé Lau. Het enige lid van Neerlands Hoop dat overeind is gebleven. En die heeft nu opeens longkanker. Ongeveer tegelijkertijd werd bekend dat Philip Morris zijn sigarettenfabriek in Bergen op Zoom gaat sluiten. En ik mag alleen maar hopen dat Thé Lau dit nog eens gaat bezingen. Als laatste liedje. Een toegift. Als een varken in zijn eigen schijt. Wentelt de poëtische gerechtigheid.

Zo’n drama als in Deurne, dat zal in mijn dorp niet snel gebeuren. Zo missen we een aantal basis-ingrediënten. Om te beginnen een juwelier. Er is wel een winkeltje waar je Oud-Hollandsche drop kan kopen. Maar dat is nou niet echt een buit om mee thuis te komen. Dat je het risico wilt lopen op een kogel door je lege hoofd voor een stuk trekdrop. Zijn we meteen bij het volgende probleem. Er wonen geen criminele Marokkanen in mijn dorp. Ik zeg dus niet dat alle Marokkanen criminelen zijn. Ze wonen alleen niet in mijn dorp. Sterker nog. Er wonen helemaal geen Marokkanen in mijn dorp. Ook geen niet-criminele Marokkanen. Ik zie het verschil dan ook niet tussen criminele Marokkanen en niet-criminele Marokkanen. Voor mij zijn ze allemaal gelijk. Toleranter gaat het niet meer worden in deze discussie. Maar die wonen dus niet in mijn dorp. Dus daar heb ik geen mening over. Komen we bij het volgende probleem. Vuurwapens. Er zijn sinds de zomer van 1968, toen de laatste veldwachter vertrok, alleen nog maar jachtgeweren in mijn dorp. En met een jachtgeweer overval je gewoon geen juwelier. Dat hoort niet. Die gebruik je voor de jacht. Of als de jacht eens een keer heel erg tegen heeft gezeten, dan overval je daar een slager mee. Maar dan alleen voor het hoognodige! Want zo zit dat in een dorp. Qua sociaal gewenst gedrag. We kunnen niet gaan tolereren dat de ene dorpeling ongestraft de andere dorpeling overvalt. Te pas en te onpas. Want dan wil straks iedere dorpeling de andere dorpeling overvallen. “Dan hoaf ie nooit meer oet beun’n! “ En daarmee kom ik bij het grootste probleem. Het is zo onnozel. De Gewapende Overval staat wat onnozelheid betreft bij ons in het dorp op eenzame hoogte. Op gepaste afstand gevolgd door de Overmoedige Inhaalactie en de Rotsvaste Overtuiging. Want wat denkt de gewapende overvaller nou eigenlijk? Hij stapt een juwelier binnen. Heeft daar eigenlijk helemaal geen geld voor. Haalt een pistool uit zijn binnenzak. Wil geld van de juwelier. Die juwelier pissig. “Ik ben een juwelier! Geen bank!” Die overvaller nerveus: “ Doe dan maar een horloge!” Juwelier: “Of hij een speciaal merk in gedachten had?” Overvaller:” Jawel. De duurste!” Waarna die juwelier hem naar de strot vliegt en hem toebijt : “Niet alleen onnozel, ook nog eens geen smaak…” En dan een vuurgevecht, de eindtune en iemand die op een paard richting een ondergaande zon draaft.

Er moest een artiest naar de dokter. En ik zeg het er meteen maar even bij. Ik heb niet vaak wat. Maar als ik iets heb, dan is het iets raars. Zo ook deze keer. Meneertje Manuel had herpes. Op zijn oog. Dat kan. Herpes op het oog. En dat krijg je dus niet van het kijken naar hele ranzige porno. Of dat je ergens met je oog tussen bent gekomen. Herpes hangt gewoon in de lucht. De hele dag. Dat hadden ze mij dus best even mogen vertellen. Bijvoorbeeld in het weerbericht. “Morgen word het 16 graden. Een zacht briesje vanuit het oosten. En pas op! Er hangt ook weer herpes in de lucht! “ Het is niet veel. Dat u niet denkt dat u het nu ook gaat krijgen. Om tegen dat piepkleine herpes-virus aan te lopen, dat lukt alleen de hele groten. Volgens de dokter had ik geluk. Want herpes op het oog, dat is 1 van de weinige dingen die een moderne arts genezen kan. Met een zalfje. En dat zalfje. Dat moest ik op mijn oogbol smeren. Je zou zeggen, een kind kan de was doen. Maar beste lezers, er zijn weinig dingen lastiger in een mensenleven dan het smeren van een zalfje op je oogbol. Dat komt door de hersenen. Die geven namelijk een signaal af aan de oogleden als er een zalfje te dicht in de buurt komt: We gaan onmiddellijk sluiten!! En ik weet 1 ding absoluut zeker, ik zal nooit van mijn leven herpes krijgen op mijn wenkbrauwen. Ik wil er ook niet al te lacherig over doen. Zonder dat zalfje was ik hoogstwaarschijnlijk blind geworden. Dan had ik een lapje moeten dragen. En had ik hooguit nog wat succes kunnen genieten als zanger van een Dr. Hook coverbandje. En dat is toch bijna net zo erg als de hele dag André Hazes-liedjes zingen zonder daar die belachelijke hoeveelheden bier bij te drinken die André Hazes zelf altijd nodig had om ook maar enigszins in staat te zijn op een geloofwaardige manier die André Hazes-liedjes te zingen. Dat stond overigens nog wel in de bijsluiter. Van dat zalfje. Tegen de herpes op mijn oog. Er bestaat een kans dat je er een beetje raar van gaat schrijven. Want dat doen de medicijnen. Dat zijn drugs. Daar ga je van hallicuneren. En nu moet ik ophouden want ik moet een Amerikaanse president zijn boterhammetjes smeren.

Ik heb het nooit begrepen, mensen die Geert Wilders vergelijken met Adolf Hitler.
Adolf Hitler was een Oostenrijker uit Berlijn. Geert Wilders is een Indonesiër uit Venlo. Adolf was een zwartharige aanhanger van het occulte die de oorzaak van alle ellende bij de joden zocht. Geert is een geblondeerde aanhanger van het carnaval die de oorzaak van alle ellende bij de moslims zoekt. Geert heeft jarenlang in Israël geleefd. Hitler had nog nooit van Israël gehoord. Geert heeft zo’n 6 beveiligers om zich heen lopen. Hitler had er zo’n 25 miljoen. Hitler viel weleens een heel land binnen. Bij Wilders valt er weleens een heel land over hem heen. Me dunkt dat Unkel Adolf net even een maatje te groot is voor Heertje Wilders. Het is ook veel te makkelijk, bij iedere onwelgevallige politieke tegenstander de 2e Wereldoorlog er aan de kaalgeschoren koppen bij slepen. Het is niet meer dan een brevet van onvermogen. Wat je zou moeten doen is Geert Wilders middels politieke ideeën van repliek dienen. U zou kunnen denken aan het oprichten van een politieke partij die in haar programma heeft staan dat er nog veel meer Marokkanen bij kunnen in Den Haag. Niet dat je daar de verkiezingen mee wint, maar het is in ieder geval beter dan dat geneuzel over Hitler. Als je Wilders dan toch ergens mee wilt vergelijken, gebruik dan iets orgineels. Een soort van groente. Of fruit. Als u niet zo van de groente bent. Een dier is ook leuk. Maar dan wel eentje die niemand verwacht. Een kameel. Of een rolmops. En mocht u Wilders toch willen vergelijken met een persoon, neem er dan eentje die nog in leven is. Dat deze of gene in ieder geval de kans krijgt zich te verdedigen. Wilders is net de keeper van F.C. Twente, altijd goed voor een heleboel reuring maar op het eind van het liedje kost ie ons klauwen met geld. Of deze: Wilders is net Poetin maar dan zonder de olie, het gas, dat rare trainingspak en dat veel te grote land achter hem. Nog eentje dan: Wilders is net echt! Want laten we wel wezen. Geert Wilders mag dan de stem van een heleboel Nederlanders vertegenwoordigen. Hij heeft geen macht. Hij speelt met die macht. Hij is een theatermaker met zo ontzettend veel publiek dat hij er nooit ook maar 1 kaartje aan kan verkopen. Een dappere man. En verschrikkelijk eenzaam.