Ik heb nog nooit een Boeing 747 gekregen. Wel een onderzeeër. Een hele. Na een optreden in Den Helder. Was ik maar wat blij mee. Maar waar laat je zo’n ding? Nou. Gewoon achter het huis in de vijver. En in de vijver van de buren. En hun buren. Na een week werd ik toch wel een beetje nieuwsgierig waar dat rare geklop vandaan kwam en heb ik een luik geopend. Bleek de volledige bemanning ook nog aan boord te zitten. Honderddertig man personeel. Waaronder 3 koks en een arts. Nog even getwijfeld of ik geen 3 restaurants zou moeten openen waar je redelijk veilig een voedselvergiftiging op zou kunnen lopen. Mocht niet van mijn vrouw. Toen heb ik die onderzeeër maar ingeruild. Voor een Leopard-tank en een langeafstandsraket. Die langeafstandsraket heb ik op Marktplaats gezet. Was zo weg. Wat natuurlijk ook heel erg de bedoeling is van een langeafstandsraket. Van die Leopard-tank heb ik nog een tijdje ontzettend veel plezier gehad. Zeker met inparkeren. Maar ja. Je mag er nergens de binnenstad mee in. Is toch onhandig voor mijn werk. En dan kun je daar heibel over gaan trappen. Zo van: ’Hoezo mag ik met mijn Leopard-tank het centrum van Amsterdam niet in?’ Over zo’n autootje van Handhaving heen rijden begint na de 325ste keer natuurlijk ook stierlijk te vervelen. Dus die Leopard-tank heb ik ook weer ingeruild. Voor een heel groot Mexicaans zeilschip zonder masten. Die heeft nog een tijd op de kop in de Regge gelegen. Iets buiten Enter. Beetje een saai ding. Gelukkig was er een belangstellende vertegenwoordiger in houtkachels die dat Mexicaanse zeilschip zonder masten heel graag over zou willen nemen. Kreeg ik daar een biseksuele voormalige songfestivaldeelnemer voor terug. Voor in de tuin. Achter een kruiwagentje. Ook geen succes. Die begon de godganse dag overal doorheen te zingen. En ik heb helemaal niks tegen biseksuele voormalige songfestivaldeelnemers. Maar ze moeten niet gaan zingen. Heeft me nog ontzettend veel moeite gekost om ook daar weer van af te komen maar die staat nu bij de ingang van de Welkoop in Markelo de mensen een hele goeie dag te zingen en ik kreeg daar een paar splinternieuwe Strövels voor terug. Plus een klopboormachine. Tweedehands. Die Strövels ben ik waarschijnlijk kwijtgeraakt na een hele wilde parenavond in Beuningen en daar kun je van alles van vinden maar ik heb de hele nacht op een paar schitterende knalrode pumps lopen paraderen en van die klopboormachine kan ik me alleen nog herinneren dat iemand daar een Tarzan op aan het monteren was en daarna werd het me zwart voor de ogen. En wat die knalrode pumps betreft. Dat is een beetje zoals met een vliegdekschip. Daar kun je gewoon niet mee thuis komen. Die heb ik dus maar naar de kringloop gebracht. Heel even rondgesnuffeld. Had ik niet moeten doen. Want nu heb ik plotseling 8647 Ajax-shirts met de tranen er nog in. Iemand?