Stel. Je schrijft een wedstrijd uit. Iets ludieks.. De Mooist Versierde Dildo van het Jaar. Mag ook wat anders zijn. Dit is een voorbeeld. Maar het zou toch kunnen? De Mooist Versierde Dildo van het Jaar. Voor tijdens de Pasen. Dat de kinderen daarmee door de straten kunnen lopen. Is toch een soort van vruchtbaarheidssymbool. Nee. Niet voor iedereen. Maar het hoeft toch ook niet altijd voor iedereen te zijn? Sommigen vieren de Ramadan. Anderen lopen met een versierde dildo door de straten. Moet kunnen. Vrij land.

Dus. De Mooist Versierde Dildo van het Jaar. Daar hoort natuurlijk een schitterend prijzenpakket bij. Iets van de slager. Iets van de slijter. Iets van Roetgerink. Voor elk wat wils.

En natuurlijk een flinke hoofdprijs. Dat kan ook van alles zijn. Ligt een beetje aan de sponsoren. Een nieuwe auto. Twee nieuwe auto’s. Een gezinshulp. Vrachtwagen vol kunstmest. Of luchtafweergeschut. Al dan niet tweedehands. Dat het in ieder geval leuk om te winnen is. Zo van: ‘Luchtafweergeschut! Wat ontzettend leuk! Dat had ik nog niet!’   

Iedereen mag er aan mee doen. Jong en oud. Zwart en wit. Mannen en vrouwen. Als de deelnemers maar in leven zijn. Daar trekken we de grens. Natuurlijk krijg je dan scheve gezichten. Want waarom moeten de kandidaten nou weer in leven zijn? Dat is toch niet eerlijk tegenover de mensen die niet meer in leven zijn? Die winnen toch al nooit meer iets!

En dat is zo. Laten we zeggen dat de mensen die niet meer in leven zijn ook mee mogen doen. Maar dan alleen als de hoofdprijs een massagraf is.

Dan hebben we natuurlijk iets van een jury nodig. Dat hoeven niet allemaal pornoactrices te zijn. Liever niet zelfs . Het lijkt me veel verstandiger om juryleden te selecteren die een beetje afstand weten te houden tot de materie. We zouden daar een taskforce op kunnen zetten. Met een stuurgroep. Misschien kan Maurice de Hond iets peilen. Zolang dat peilen maar niet met een versierde dildo gebeurt. Laten we het alstublieft een beetje netjes houden. En laten we in ieder geval heel erg de indruk wekken dat de verkiezing van de Mooist Versierde Dildo van het Jaar eerlijk gaat verlopen. Vertrouwen wekken! Cultuuromslag! Inclusief! Batterijen!

Dan rest ons alleen nog de heugelijke dag van de prijsuitreiking zelf. Doe maar op Goede Vrijdag. Bij Dieka. Die is ook van de Kruusweg. Er klinkt moderne trekzakmuziek. Uit 1875.

Er zijn drie finalisten. Dat blijken broers. Maar dat is toevallig. Er is een praatje van de voorzitter van de jury die de vader van deze drie broers blijkt te zijn. Dat is ook toevallig. De hoofdprijs bestaat uit een jaarlijkse subsidie van iets meer dan 100 miljoen euro voor de varkensfokkerij van deze vader en zijn drie zoons. Ook allemaal niks dan toeval. En dat de winnaars uiteindelijk alle drie lid blijken te zijn van het CDA? Dat is toeval voor gevorderden. Dat noemen we de voorzienigheid.

Nou nee. De fout ligt niet bij mij. Dat kan ook niet. Ik ben een Nederlander. De fout ligt nooit bij mij. Maar ik heb sterk het idee dat ik er onder valse voorwendselen in ben gerommeld. Want wat ik in huis kreeg was gewoon niet wat ze me in de folder hadden beloofd. Wacht. Ik pak hem er even bij. Kijk dan waar ze mee hebben lopen adverteren! Dat zijn toch hele andere vrouwen dan het exemplaar waar ze mij mee opgezadeld hebben? Die van mij, dat is gewoon een hele lelijke vrouw. En die hoef ik niet. Want die heb ik al gehad. Jaren. Hele zware jaren.

Kijk. Ik ben een man van de wereld. Ik weet dat iedere oorlog zijn duistere kanten heeft. En ik snap ook best dat we niet altijd iets te kiezen hebben. Maar waarom loopt er bij mijn buurman een voormalig topmodel door de kamer die hem iedere avond gekleed in slechts een miniem setje lingerie de pantoffeltjes komt brengen terwijl die van mij zonder haar looprek nog niet eens de krant uit de bus kan halen? Dat is toch van een onrechtvaardigheid waar je, nogal letterlijk, heel erg misselijk van wordt? Wat willen ze nou eigenlijk in Den Haag? Dat het ook hier oorlog wordt?

Ze lust ook bijna niks. Want dat beetje hoop had ik in het begin nog. Dat ik er mijn oud brood aan kwijt kon. Plus die paar dingetjes die een ietsiepietsie over de datum waren. Ik ben nu 15 jaar vrijgezel. Dus ja. Dan ligt er van alles in de voorraadkelder dat een tikkeltje aan de harde kant is geworden. Maar je mag toch verwachten dat je een vluchteling in huis krijgt die op zijn minst haar eigen tandjes nog heeft?  

Ik was ook hartstikke blij toen ik hoorde dat ze kinderen had. Want ik heb altijd al kinderen willen hebben. Maar geen tweeling! En zeker geen tweeling van 54! Kom toch eens op! En waarom zijn die niet in Oekraïne achtergebleven om hun land te helpen verdedigen? Omdat ze allebei tegen de 250 kilo wegen en slechts per transportvliegtuig dat land uit gesmokkeld konden worden? Dat vind ik geen excuus. Die hadden toch ergens voor kunnen gaan liggen? Die hadden ik weet niet hoeveel mensenlevens kunnen redden. Maar ja. Dat mag je weer niet zeggen in dit land. En ik geef het u op een briefje. Die gaan nooit meer terug. Dat kan ook niet. Ik krijg ze de deur niet meer uit.

Ja. Dat klopt. Ik heb ze alle drie inderdaad op Marktplaats gezet. Gratis. Moet u ze wel zelf op kunnen halen. Ik heb er de puf niet meer voor. U moet ook een beetje de ruimte hebben. Misschien een tuinder die door de gestegen gasprijzen de kassen toch al leeg heeft staan? Of in de stallen van Kasteel het Loo? De Oostvaardersplassen? Schiermonnikoog? Slochteren? Dat ze ondergronds gaan? Omdat het oorlog is? Iemand? Help!

Kan onze Sywert van Lienden die 100 miljoen afgekeurde mondkapjes niet snel even naar Marioepol brengen komend weekende? Alle klein beetjes helpen. Stof tegen Stof. En om in ieder geval voor de bühne de indruk te wekken dat ook deze christendemocraat weet wat het is om te werken voor zijn geld. Dat hij als een moderne Adam uit het Nederlandse belastingparadijs wordt verdreven en dat Zijn Lieve Heer hem nog naroept: ‘In het zweet uws aanschijns zult gij uw brood eten! Akelige hamlap!’

Natuurlijk helpen die honderd miljoen afgekeurde mondkapjes helemaal niks tegen de voortdurende bombardementen. Maar dat doet vergaderen tot we een ons wegen ook niet. Dat is nu eenmaal het gevolg van het voortdurende Botsen der Belangen. Uiteindelijk rest ons niks dan het Loze Gebaar. En voor die arme stumpers die dat gebaar in de praktijk mogen brengen strompelen we iedere vier jaar naar de stembus. Hup met ons.

Terwijl in Marioepol de eerste burgers sterven van de honger beginnen in ons land de boeren met het hamsteren van veevoer. Dat heeft inderdaad alles en niks met elkaar te maken. Instinct. Handelsgeest. VOC-mentaliteit. Je kunt er de gekste namen voor verzinnen. Dat is wat de succesvolle mens nu eenmaal tot de succesvolle mens maakt. In tijden van nood brengen we eerst onszelf in veiligheid. Zo zal straks de prijs voor deze oorlog in het hart van Europa betaald worden met catastrofale voedseltekorten in de Derde Wereld. Kunnen wij niks aan doen. Moeten ze maar niet in de Derde Wereld gaan wonen. Die gaan zoals altijd weer aan ons succes ten onder. Is niet anders. Doorlopen mensen. Er is niks meer aan te doen.

We moeten ons maar gaan focussen op de piepkleine lichtpuntjes. De lentekriebels. Het voorjaarszonnetje. Zomertijd. Eindelijk weer een paasvuur.  En natuurlijk het glorieuze moment dat onherroepelijk naderbij komt waarop de dagelijkse hoeveelheden burgerslachtoffers in Marioepol eindelijk af zullen gaan nemen. Ook al is de onderliggende reden wat aan de sombere kant. Omdat die burgers straks zo goed als op zijn. Vergeef me voor dat inzicht. Ik ben een beetje een kniesoor.

Als er over een half jaar nog steeds oorlog is zal Oekraïne inmiddels volledig in puin liggen. Dan zal het eruit zien alsof er een atoombom is ontploft. Maar dan zonder dat die atoombom daadwerkelijk is ontploft. Dat zal dan worden uitgelegd als een diplomatiek succes. Al zijn het dan vooral de diplomaten zelf die ons dat uit gaan leggen. Zeg maar dezelfde diplomaten die deze oorlog niet aan zagen komen. Dat zijn de prettige secundaire arbeidsvoorwaarden voor iedere diplomaat. Ze zijn nooit ergens schuldig aan. Dragen alleen maar verantwoordelijkheid voor succes. Zeker in oorlogstijd. Het is niks dan mosterdgas na de maaltijd.

Oorlog is een gewelddadige herverdeling van kapitaal. Geld dat beter in onderwijs gestoken had kunnen worden gaat de komende jaren weer in enorme bakken naar defensie.

Dat lijkt een noodzakelijke keuze. Maar dat is het niet. Het is een industrie.  

Natuurlijk is het onmogelijk voor de gemeentepolitiek om alle problemen op te lossen. Dat hoeft ook niet. Ze hoeven alleen mijn problemen maar op te lossen. Zo wil ik graag voldoende parkeerruimte voor mijn huis. En ja. Dat betekent dat de huizen van de overburen op nummertje 5, 7 en 9 gesloopt moeten worden. Maar daar knapt het dorp alleen maar van op. Dat zijn namelijk hele vervelende mensen die ook graag voldoende parkeerruimte voor hun huis willen hebben. En dat gaat gewoon niet. Want ik woon daar al.

Ook wil ik graag een paar vluchtelingen in huis opnemen. Zolang dat maar alleenstaande vluchtelingen tussen de achttien en vijfentwintig jaar oud zijn, bij absolute voorkeur van het vrouwelijke geslacht en vooruit, die mogen van mij best een kinderwens hebben. Ik ben de beroerdste niet. Wel graag heel erg overhellend naar het blanke ras. Anders loop je zo in het zicht. En ik ben heel erg gehecht aan mijn privacy.

Ik ben een hartstochtelijk voorstander van windmolens. Maar dan wel in het centrum van onze grote steden. De vervuilers betalen. Verder wil ik dat profvoetballers kleine zonnepanelen op hun rug dragen om zo de stadionverlichting brandende te houden.

Natuurlijk krijgen we dan een uitdagend logistiek probleem rondom een enorme wirwar aan elektriciteitskabels over onze voetbalvelden maar dat is nou eenmaal de essentie van het bedrijven van moderne politiek: We doen niks liever dan problemen veroorzaken die we dan later met behulp van een enorme bak geld zelf mogen gaan oplossen. Jeugdzorg! Opwarming! Jos van Rey!

Ik wil een verwarmd buitenzwembad in mijn tuin. En een vergunning voor een terras. Ook wil ik dat mijn terras vol zit met mensen. Leuke mensen. Ik wil dat de gemeente zorgt voor iedere dag een terras vol leuke mensen en dan het liefst van die leuke mensen die ook nog eens voldoende te besteden hebben. Ook deze graag heel erg overhellend naar het blanke ras.

Ik wil dat de gemeente mijn belastingpapieren invult. En op tijd ook. Verder wil ik verkeerslichten aan beide kanten van mijn straat. En de afstandsbediening. Ik wil een tankstation met vooroorlogse brandstofprijzen. Ik wil die brandstof ook weer af kunnen rekenen in ouderwetse Hollandsche guldens. Ik wil dat het tanken weer gezellig word. En ik wil dat ze André Hazes weer tot leven wekken. En nou niet zeggen dat dit niet mogelijk is. Het is met Hans Kazan tenslotte ook gelukt. Waarvoor hulde!

Ik wil zo snel mogelijk een 8-urige werkweek. En dat die uren dan ook nog eens zo flexibel zijn als Verona van der Leur. Ik wil de Dodo terug. Ik wil dat iemand mijn verantwoordelijkheid neemt. Ik wil stemrecht voor mijn hond. Ik wil de vrijheid van meningsuiting om iemand de vrijheid van meningsuiting te ontzeggen. Ik wil rijkdom. Ik wil schoonheid. Ik wil onsterfelijkheid. En anders hoeft het voor mij niet. Dan blijf ik wel thuis.

Met je fucking democratie.

Dat is me toch ook wat. Pleeg je met je goeie gedrag een plofkraak vlak over de grens blijk je op de terugweg al na één keer tanken de gehele opbrengst er doorheen te hebben gejaagd. Dat is toch niet meer uit te leggen? In wat voor land leven we als zelfs de misdaad niet meer loont? Kan de Telegraaf geen Nationale Inzamelings Actie starten? Voor de Harder Dan Alle Anderen Werkende Automobilisten. Voordat we alleen nog maar naar de pomp kunnen lopen.

Natuurlijk is al het extra geld dat we nu kwijt zijn aan brandstof niet zomaar verdwenen. Het wisselt alleen maar van eigenaar. Zoals alles van eigenaar wisselt tijdens een oorlog. Dat is nu eenmaal de bedoeling. Zo maken we vanuit Nederland iedere dag zo’n 262 miljoen euro over aan de Russen voor een heleboel emmers ruwe olie. Om dat enigszins te compenseren zouden we iedere dag twee Nationale Acties moeten organiseren. Maar als we iedere dag twee keer diep in de buidel moeten tasten voor het Goede Doel dan houden we natuurlijk op den duur helemaal niks meer over voor net die paar leuke dingen die het leven nog een klein beetje de moeite waard maken. En dat wil echt helemaal niemand. Zeker niet in dit ontzettend gave land vol van mildheid en genade.

Er zijn mensen die zich grote zorgen maken over de gevolgen die deze oorlog gaat hebben voor de Derde Wereld. Volgens mij zijn die zorgen nergens voor nodig. De Derde Wereld gaat deze oorlog echt niet voelen in de portemonnee. Die was toch al leeg. En als er de komende maanden een half miljoen mensen sterven aan acute ondervoeding dan is er aan het eind van het jaar wel mooi een flink stuk minder honger in de wereld. En dat is ook wat waard.

Verder heb ik nog een aantal verzoekjes namens de achterblijvers in Oekraïne. Stuur alstublieft geen kussenslopen meer op. Het is een ontzettend aardig gebaar maar in tijden van oorlog is er niet zo heel veel behoefte aan kussenslopen. Hetzelfde geldt voor bankstellen, fietsbellen en tuinafval. Wat wel zou helpen is een inbraakbeveiliging van Verisure. Ook al is het dat maar voor eenmalig gebruik. De camerabeelden worden dan verzameld als bewijsmateriaal voor het Internationaal Strafhof.

Prachtig en hartverwarmend om te zien hoe voortvarend Nederland de opvang van al die vluchtelingen uit Oekraïne oppakt. Dat zouden we vaker moeten doen! Om ook andere vluchtelingen een beetje vooruit te helpen heb ik daarom het volgende voorstel: De vluchtelingen die nu nog verblijven in Griekenland schuiven door naar Oekraïne. De Oeigoeren schuiven door naar de leeggevallen plekken in Griekenland. De Amerikaanse daklozen schuiven door naar China. De Zuid-Amerikaanse armoedzaaiers vertrekken naar de VS. De Europese neo nazi’s verkassen naar Zuid-Amerika. De Russen met het hart op de goeie plek vinden een nieuw tehuis in Europa. En dan zitten alle Rusland Apologeten vanavond nog aan de borsjtsj in Moskou. Een win-win-win-win-win-win-win-situatie.   

Het is een HOAX! We worden bedonderd. ALWEER! Trap er toch niet in, strompelende  bakken shoarma op veels te korte pootjes. We worden op een gruwelijke manier in de luren gelegd door het WAF! OPNIEUW! Het WAF! Die zijn het ERGSTE! World Armageddon Force! Staat gewoon op Facebook! En in de bijbel! In de BIJBEL! Dit heeft niks meer met geloven te maken. Dit is ZUIVERE WETENSCHAP!

Die zogenaamde kerncentrale die in brand staat? HOAX! Dat is geen kerncentrale! Dat is Bruins en Kwast! Daar heb ik de vorige week nog drie coniferen naar toe gebracht en die zie je dus gewoon liggen! Nou ja. Die had je dus gewoon kunnen zien liggen. Maar die zijn weggereettoesjeert! Door de MSM! Om RUTTE aan een verkiezingszege te helpen! ALWEER!

En dan die duidelijk gemanipuleerde beelden van die militaire colonne van 60 kilometer…

60 kilometer! Op de N483! Die maar 58 kilometer lang is! HAHAHA! En dat zouden dan RUSSEN zijn? Die N483 ligt in Oekraïne! Daar mogen de Russen helemaal niet komen! Jullie zijn allemaal in slaap gesukkelde SUKKELS!

Die kruisraketten die burgerdoelen lijken te raken in Kiev? Dat is Kiev helemaal niet. Dat is Kyiv! En dan kan de MSM halverwege de uitzending wel besluiten om Kiev opeens Kyiv te noemen maar daar trapt toch echt helemaal niemand meer in! We zijn toch niet ACHTERLIJK! Tenminste. Niet ALLEMAAL.

En dan die burgerslachtoffers. Waar dan? Dat zijn geen burgerslachtoffers! Dat zijn acteurs! Die staan gewoon op NETFLIX! Dat kun je gewoon terugkijken op YouTube. Waar ze dus wel de echte beelden in elkaar geplakt hebben. Maar daar moet je dus moeite voor doen. En dat willen ze niet. Want het zijn slaven. Het zijn lammeren. En dan zouden de Russen de agressiesoren zijn? De RUSSEN? Die zijn altijd de agressiesoren. Want dat is lekker makkelijk! Dan hoeven we ZELF niet meer na te denken! En dat hebben ze het liefst, bij het WAF! Dat er voor ons gedacht gaat worden. Zodat ze zelf binnenkort rond kunnen varen in een geconnifisceerde boot van 650 miljoen euro! Hebzucht!

En dan die Zelensky! Die zogenaamde president! HAHAHA! Dat is een acteur! Een televisiekomiek! En dat is hij in pleen site! Gewoon in pleen site! Ze doen helemaal geen moeite meer om de waarheid te verbergen. Omdat ze weten dat ze de meerderheid van de wereldbevolking toch wel weten te bedonderen met hun dagelijkse BOMBARDEMENT aan NEPNIEUWS! Dat is toch volkomen BELACHELIJK! Negenennegentig procent van de wereldbevolking gelooft dat het oorlog is. En dat de Russen het weer gedaan hebben. Laat dat getal even op u inwerken. 99 procent! Dat is dus echt zowat iedereen! Is altijd al zo geweest. Er zijn zo weinig ECHTE STRIJDERS! Ja. We hebben WIERD nog! En THIERRY! De DENKERS van Ongehoord Nederland. En natuurlijk al die HELDEN die inmiddels VERPLICHT opgenomen zijn in een psychiatrische inrichting.

Achttienhonderdzevenenveertig kilometer. Dat is de afstand tussen Diepenheim en Kiev. 1847. Volgens de routeplanner een autoritje van 19 uur en 46 minuten, bij normale verkeersdrukte en een klein beetje wind in de rug. U moet er wel rekening mee houden dat de bestemming zich in een andere tijdzone bevindt. Neem dus extra onderbroeken mee. En een helm.

Al die Boreale Nederlanders die op dit moment een harde plasser krijgen van Vladimir de Onberekenbare kunnen dus al binnen een dag hun opwachting maken aan het Oostfront om hand-en-spandiensten te verrichten tijdens de Glorieuze Slag om de Definitieve Redding van het  Conservatief Clowneske Christelijke Europa. (CCCE) Ik verheug me nu al op de foto van Thierry Baudet die als liggend naakt poseert op het dak van de oude kerncentrale in Tsjernobyl en al tijdens het plaatsen van dat plaatje komt te overlijden aan acute leukemie. We zullen je nooit vergeten, strijder!

Het leek me ook een ontzettend fijn idee om de verdediging van het Euromaidan in de binnenstad van Kiev te gunnen aan Hans van Baalen, maar ja, die is al dood. En Guy Verhofstadt is helaas verhinderd. Die is bezig met het oprichten van een Europees Leger. Nou ja. Niet echt een leger. Het is meer een Mosterd Na De Maaltijd Divisie. En die zijn ook niet echt van het vechten. Die praten. En praten. En praten. En die werken zo verschrikkelijk op de zenuwen dat alle anderen ze op hun bek willen slaan. En dan wordt praten al heel snel slikken. Van tandjes.

We kunnen onze koning sturen. Willem de Laatste. Die zou voor wat vrede kunnen zorgen. Met als zoenoffer een Holland Heineken House met werkende tapinstallatie en een dochter in de huwbare leeftijd. Zoals ze dat vroeger deden toen we daadwerkelijk nog iets hadden aan al die uitvretende Europese monarchen. Natuurlijk gaat Claudia de Breij het uithuwelijken van haar hartsvriendin streepje melkkoe niet leuk vinden. Dat is dan maar zo. Alles voor de vrede!

We kunnen ook proberen om een zeer gewaagde aanslag te plegen op het leven van Vladimir Poetin. Wat we daarvoor zoeken is een Europese democraat die in staat is om in het diepste geheim een koffer met een bom te plaatsen ergens onder een salontafeltje in de datsja van Poetin zelf. Halbe? Mark? Hans? Iemand?

We kunnen Rusland ook uitsluiten van het Songfestival. Ik weet dat daar enorm veel weerstand tegen bestaat, want waarom zou je muzikanten straffen voor een crisis waar ze part nog deel aan hebben? Nou. Omdat we dat in Nederland ook al jaren aan het doen zijn. En als ik mijn opoe zaliger Mina P. eens mag citeren: ‘ Woarumme zoll’n dee leu ut better hebb’n dan oons?’

Tot slot nog dit. Heel veel Nederlanders zijn bang dat ze dit gaan voelen in hun portemonnee. Geen zorgen. We gaan ook hier weer dik aan verdienen. Siewert heeft al voor 100 miljoen euro aan afgekeurde pleisters gestuurd. Leve ons!

Natuurlijk is niet alles de schuld van Hugo de Jonge. Dat Holterman Groep uit Markelo is verkocht aan de broertjes Hardeman uit Ede, daar kon Hugo bijvoorbeeld niet veel aan doen. En die weggeblazen voorgevel van Manon uit Hengelo, dat lag ook niet aan Hugo. Dat lag aan Dudley. Hugo komt nog. Ook de mislukte aardappeloogst in Ierland, die meer dan een miljoen Ieren de dood in joeg. kunnen we niet zomaar op het bordje van Hugo de Jonge schuiven. Die hongersnood vond plaats in 1845 en werd veroorzaakt door een pseudo-schimmel. En Hugo is veel, maar geen pseudo-schimmel.

Dan zijn er nog een aantal dingen waar Hugo de Jonge niet voor de volle honderd procent schuldig aan is maar toch zeker medeverantwoordelijk voor gehouden mag worden. Zo heeft de allerlaatste dodo zijn nek gebroken terwijl hij struikelde over een paar slordig achtergelaten laarzen van een oud-oud-oud-oud-oom van Hugo de Jonge, ene Hugo de Bejaarde. De beide atoombommen die de Amerikanen lieten afgaan boven Hiroshima en Nagasaki zijn weliswaar niet gegooid door Hugo zelf maar hij heeft daar ook niet heel erg hard tegen geprotesteerd. Zelfs geen ingezonden brief in de Bruinisser Gezinsbode. Ook niet 50 jaar na dato. En nee, Hugo de Jonge is nooit betrapt op het gebruik van buitenproportioneel geweld tijdens de Politionele Acties in Indonesië maar datzelfde geldt voor Lil’ Kleine en Glennis Grace, dus dat zegt helemaal niks.

Waar we wel absoluut zeker van zijn is dat Hugo de Jonge niks te maken heeft gehad met het kruisigen van Jezus Christus. Ook niet per ongeluk. Verder was Hugo de Jonge niet schuldig aan de Beeldenstorm. Dat was een andere, leukere protestant. En hoewel er in de Nederlandse theaterwereld al 30 jaar hardnekkige geruchten gaan over ene Hugo de Jonge die de carrière van Bram Vermeulen onherstelbaar zou hebben beschadigd kunnen we ook dat gerucht naar het rijk de fabelen verwijzen. Dat was ene Freek de Jonge.

Voor al het overige kunnen we er wel gevoegelijk van uit gaan dat Hugo de Jonge daar de volle verantwoordelijkheid voor draagt. De opgelopen spanningen aan de grens met Oekraïne in combinatie met het verdwijnen van het Spookslot in de Efteling en de belachelijk fors gestegen gas- en bierprijs? Dat is de schuld van Hugo de Jonge. De opwarming van de aarde en de oncontroleerbare geslachtsdrift van Prins Andrew? De schuld van Hugo. Net als de vogelgriep, HIV en de pest. Het schrijnende gebrek aan oplaadpalen en dan ook nog de dagelijkse files waar je dus niet tussen kunt staan.  Alle stikstof en de wachtlijsten in de zorg. De leegte in ons bestaan. De lelijkheid van zowat de gehele Randstad. Het gebrek aan fatsoenlijk onderwijs in menig indianen reservaat. De enorme krapte op de woningmarkt in Syrië. Het is allemaal de schuld van Hugo. En dat zij zo. Maar dat we daarnaast ook nog eens allemaal sterfelijk zijn, dat is iets wat ik hem nooit zal vergeven.  

Het is de mannen in de loop der geschiedenis ook veel en veel te makkelijk gemaakt. Neem nou de evolutie van de dickpic. Daar moest je vroeger dus echt een heleboel moeite voor doen. Eerst natuurlijk een geschikte grot uitzoeken waar je ongestoord je innerlijke Picasso naar buiten kon schilderen. Niks zo vervelend als met een penseel in je handen en je berenvel op de enkels betrapt worden door een stamgenoot die kwam informeren of je zin had om even een paar volwassen oerossen met een knots op de kop te slaan. Zeker in die tijd was betrapt worden in een dergelijke compromitterende positie bijzonder slecht nieuws voor je imago als jager-verzamelaar.

Verder was het natuurlijk zaak dat je de basisbeginselen der schilderkunst enigszins onder de knie had. Je kon wel een beoogd vriendinnetje aan de haren naar die grot slepen maar als dat beoogde vriendinnetje alleen maar in een onbedaarlijke lachbui uitbarstte omdat ze echt van haar leven nog nooit zo’n raar hert had gezien, dan was dat natuurlijk niet de reactie waarop je gehoopt had. En natuurlijk. Je kon dat vriendinnetje met een wel gerichte klap van je knots natuurlijk alsnog bij je in je hunebed krijgen maar het was ook in die tijd toch een stuk prettiger als het een beetje van twee kanten kwam. Niet altijd. Meestal.

Je moest ook de goeie verf gebruiken. Sneldrogend. En niet vlekkend. Niks zo funest voor de erotiek van de holbewoner als een schilderij van een schitterende penis die er na een klein beetje waterschade al bij hing als de Schreeuw van Edvard Munch.

Er is overigens in de geschiedenis der mensheid na de tijd van de grotschilderingen een hele lange periode geweest waarin er zo goed als geen dickpics meer verschenen. Dat had waarschijnlijk te maken met de ontwikkeling van het spijkerschrift. Wel zien we ergens halverwege de Middeleeuwen een nieuwe trend in de schilderkunst ontstaan waarin mannen met pontificale erecties te pas en te onpas door het beeld heen lopen. Gelukkig altijd een beetje op de achtergrond en vooral aan de zijkanten van de schilderijen zodat die er in het geval van de Nachtwacht door puriteinse zedenmeesters resoluut afgeknipt konden worden. Al weet ik daar niet het hele fijne van.

In het begin van de 20^ste eeuw is het delen van de dickpic pas echt in een stroomversnelling gekomen en dit heeft waarschijnlijk te maken met de stormachtige ontwikkeling van de fotografie in diezelfde periode. Ook begonnen mannen bewegende beelden te maken van hun erecte penissen maar dat waren filmpjes die nooit langer duurden dan 2 minuten. Dus ja. Dan kun je net zo goed een foto sturen. Tot slot nog dit. Heb alsjeblieft een heel klein beetje medelijden met al die dickpic-mannen. Het is niks dan onzekerheid. En bijna altijd versturen ze een foto van een penis die niet eens de hunne is. Dat is ook goed te zien. De kleur is anders.  

Dat lijkt mij ook wel wat. Een achterlijk grote boot bestellen bij Roetgerink in Enter en die dan in Diepenheim pontificaal voor mijn deur laten bezorgen. Daar zouden dan drie bruggen (tijdelijk!) voor afgebroken moeten worden plus dat we natuurlijk een Nieuwe Waterweg moeten graven op het traject waar nu nog de N824 ligt. En Roetgerink moet natuurlijk bereid zijn een achterlijk grote boot voor mij in elkaar te zetten. Al lijkt me dat een financiële prikkel van 430 miljoen euro wonderen verricht. Daar moet Roetgerink normaal gesproken de gehele wintercollectie voor verkopen.

Omdat een dergelijke boot natuurlijk nooit door de huidige Regge vervoerd kan worden zal die over een afstand van 6 kilometer flink moeten worden uitgediept. Daar kunnen we alle 21 werkelozen uit de gemeente Hof van Twente mooi voor aan het werk zetten. Ook het pittoreske Goor zal in zijn geheel (iets minder tijdelijk!) tot de grond toe moeten worden afgebroken. Dat is zeker sneu voor de huidige inwoners maar Goor krijgt dan wel zijn Oude Haven terug. En dat is toch ook wat waard.  

Natuurlijk zullen er heel veel mensen zijn die het mij niet gaan gunnen. Succes is als een rode lap vlees die je midden in een kringetje veganisten gooit. Daarom heb ik dan ook mijn plan laten varen om met mijn boot 1 keer in de week boodschappen te gaan doen in het prachtige nieuwe centrum van Markelo. Want dat wisten de Watergeuzen al: met de machtig mooie mensen uit het machtig mooie Markelo wil je geen ruzie hebben. Natuurlijk zal ik ooit het prachtig nieuwe centrum van Markelo gaan bezoeken. Daar maak ik graag een principekwestie van. Maar dat ga ik absoluut niet onvoorbereid doen. Speciaal voor die gelegenheid heb ik inmiddels een bestelling lopen bij datzelfde Roetgerink in Enter voor een vliegdekschip met alles er op en er aan. En een onderzeeboot. Nucleair.

Het is wel even de vraag waar ik die nieuwe boot van 430 miljoen euro moet gaan laten. Achter in de tuin gaat niet. Daar staat al een trampoline. En voor mijn huis lukt ook niet. Daar ligt al een containerschip. En die moet ik nu al meerdere keren per dag even richting het Warmelo laten drijven omdat anders de buurman er niet langs kan met zijn diverse landbouwvoertuigen waarmee hij zijn Hangende Tuinen van Babylon van voldoende water probeert te voorzien. En ik hecht enorm veel waarde aan een goed verstandhouding met mijn buurman, zeker nu ik weet dat hij in zijn kelder honderdduizend tot aan de tanden bewapende Russische soldaten achter de hand houdt.  Ik zou natuurlijk de vlucht vooruit kunnen kiezen en mij middels diverse extreem korte afstand raketten met hand en tand gaan verdedigen tegenover mijn imperialistische buurman maar dan moet ik wel in overleg met de Rabobank voor alweer een nieuwe hypotheek. En ik weet nu al wat die gaan zeggen: Los eerst dat ondergrondse vliegveld maar eens af.